De Verbintenis | ✔️ (DE OVERGAVE #2)

39 • dinsdag 7 januari 2014

De afrit die Gael elke dag nam na het werk, was die avond niet goed verlicht. Knarsentandend zette ze de lichten van haar auto sterker, terwijl de motor van de Audi Q5 zachtjes en vertrouwd onder haar ronkte.

De weg was ijzig glad. Het had die dag de hele tijd gemotregend en de temperatuur buiten bedroeg -2°C, waardoor alles begon aan te vriezen. Gael verminderde gas en klikte op de boordcomputer om naar huis te bellen.

"Residentie McGee, hoe kan ik u helpen?" hoorde Gael in het sappige Spaanse accent van Nenah.

"Nenah, hallo! Het is met Gabrielle McGee hier. Is Robert nog niet thuis?" vroeg Gael, terwijl ze langzaam het stadje inreed. Meneer Boyd en zijn golden retriever, Cooper waren bezig met hun dagelijkse wandeling, iets waar Gael de klok op gelijk kon zetten. Ze wuifde naar hen en meneer Boyd nam zoals altijd zijn hoed voor haar af, zelfs in het schemerdonker en de motregen.

"Nee, mevrouw McGee, meneer McGee is nog niet thuis. Ik heb niets van hem gehoord," antwoordde Nenah, terwijl Gael op de achtergrond Drew kon horen kirren.

"Geen probleem, Nenah. Ik ben over vijf minuutjes thuis, dan kan jij ook naar huis gaan. Tot zo, Nenah!"

"Tot zo, mevrouw McGee!"

Gael verbrak het gesprek en schudde haar hoofd. De strijd om Nenah haar bij de voornaam te laten aanspreken, had Gael al lang op gegeven. Nenah deed haar werk goed en Drew was gek op haar. Meer kon Gael niet van haar verlangen.

Ze reed de oprit op en parkeerde in de garage. De Porsche van haar man stond er nog altijd, weliswaar onder een rood laken, maar de zwarte Mercedes S-klasse, die Bobby pas had aangekocht, ontbrak.

Doordat Bobby die ochtend al vroeg was vertrokken, had Gael geen idee wat haar man vandaag op de planning had. Ze legde de auto stil, controleerde in de achteruitkijkspiegel nog even haar make-up en nam haar eikenbruine handtas van Mulberry die ze standaard meenam naar het werk. De losse papieren had Gael er wanordelijk in geduwd, omdat ze op tijd thuis wilde zijn.

"Oh, mevrouw McGee, u bent helemaal nat!" riep Nenah uit toen Gael in de keuken stond en Gael haar legergroene parka had uitgedaan. De lange parka had zijn werk gedaan: de jas was volledig doordrenkt, maar eronder waren Gaels kleren nog droog.

"Maar nee, Nenah, het valt goed mee. Ik moest maar van de garage tot hier rennen." Gael streek een natte haarlok uit haar gezicht en glimlachte. "Hoe is het met jou, Nenah? Is Drew een beetje aardig voor je geweest?"

Normaal gezien paste Gaels schoonmoeder standaard op Drew, maar Noelle had die dag zelf twee vergaderingen van de comités waarin ze zetelde, dus had Gael noodgedwongen Nenah moeten inschakelen.

"Ja, mevrouw McGee, Andrew is heel erg braaf geweest," bevestigde Nenah, die net een taart uit de oven nam. Gabrielle zuchtte bijna onhoorbaar. Nenah bakte enkel taarten als ze klaar was met het hele huis grondig te poetsen. In haar hoofd vroeg Gael zich al af welke badkamerkranen Nenah deze keer met een tandenborstel en azijn te lijf was gegaan. "Andrew slaapt in zijn kamer. Ik heb de babyfoon hier naast me," ging Nenah verder, terwijl ze nog een tweede taart uit de oven nam en inspecteerde.

Gael forceerde een glimlach. "Dankjewel, Nenah. Ik ga even bij Drew kijken."

Voordat Nenah iets had kunnen zeggen, was Gael al verdwenen doorheen de dubbele deuren.

Haar zwarte hoge leren enkellaarsjes van Alexander Wang tikten luid op de trap terwijl Gael zich naar boven haastte.

Drew sliep en had zijn favoriete knuffel naar zich toegetrokken. Gael streek trillend een paar donkere lokken uit zijn gezichtje. Haar nagels, die donkerrood waren gelakt, aaiden de zachte wangetjes van Andrew.