De Verbintenis | ✔️ (DE OVERGAVE #2)

42 • zondag 23 februari 2014

"De laatste zonnegroet doen jullie in jullie eigen tempo." De yogaleraar tilde zijn armen op en keek dramatisch naar zijn vingertoppen. "Adem diep in. Dit moeten de diepste ademhalingen zijn van de les. Span je mula bandha goed op, trek je navel in."

Met rollende ogen boog Gael zich diep voorover en ademde ze uit. Sinds een paar weken had ze haar 'ujjayi'-ademhaling onder de knie gekregen.

De enige reden waarom Gael daarop zo had geoefend was omdat het oceaangeluidje dat bij die ademhalingstechniek hoorde, ideaal was om extreem diepe zuchten te maken zonder dat iemand haar vreemd aankeek.

Naast haar vloeide het lichaam van Peggy, haar vriendin, met gemak doorheen de verschillende asana's. Gael probeerde de zoveelste zucht te onderdrukken en strekte zich uit terwijl ze op haar knieën leunde - iets dat haar een boze blik opleverde van de yogaleraar. Het was normaal de bedoeling dat iedereen de pose probeerde zonder vals te spelen.

Bijna rolde haar ogen uit hun kassen voordat ze zich in neerwaartse hond positioneerde.

Nog maar een paar ademhalingen, troostte Gael zichzelf. En dan kon ze eindelijk wegdutten.

"Draai jullie om, ga languit liggen met je kroon naar mij toe voor de juiste energie. Benen en armen losjes gespreid. Laat je ademhaling los door middel van vuuradem en ga in savasana of lijkhouding."

Met een opgetogen grijns draaide Gael zich om en liet zich niet bepaald gracieus languit neerploffen.

"Doe een sweater en je sokken aan als je het snel koud hebt, of leg een dekentje over je heen."

Inwendig deed Gael een huppelpasje terwijl ze haar dikke wollen sokken aandeed, haar kasjmieren trui over haar hoofd trok en een dekentje languit over haar neergooide.

Dit was de grootste reden waarom Gael zich met minimale inspanning aan protesten zich vrijwillig liet meeslepen door Peggy naar de wekelijkse yogales. Die heerlijke vijftien minuten ongestoorde rust waarin ze zalig kon wegzakken in een dutje.

"Visualiseer een paarse zee voor je ogen. Je drijft zachtjes mee op de golven. Concentreer je op de chakra tussen je wenkbrauwen ..."

Langzaam sloot Gael haar ogen en voelde hoe de vermoeidheid van de afgelopen les haar lichaam overnam.

De voorbije nachten waren een hel geweest. Een nieuwe tand was aan het doorkomen bij Andrew en die deed ontzettend veel pijn. Elke nacht stond Gael op om een krijsende Drew heen en weer te wiegen terwijl ze zelf haar best moest doen om niet in het huilen uit te barsten.

Het was verschrikkelijk omdat ze niets tegen de pijn kon doen. Ze had alles geprobeerde, van koude voorwerpen op zijn tandvlees tot druppeltjes en zelfs een barnsteen die ze van haar schoonmoeder had gekregen. Niets hielp, behalve wachten totdat de tand eindelijk was doorgekomen.

Pas toen de gong ging, rekte Gael zichzelf uit. Ze rolde zich op haar rechterzij voordat ze rechtop ging zitten in lotushouding.

Die laatste keer was altijd de zwaarste. Ze boog voorover voor namasté en bleef even met haar voorhoofd tegen de warme laminaat liggen.

Naast haar stond Peggy op en kreunend kwam Gael ook overeind.

"Wat een slavenarbeid," mopperde Gael, terwijl ze haar yogamatje oprolde

"Overdrijver," grijnsde Peggy, die een haarlok uit haar gezicht wreef. Gael was dodelijk jaloers op de frisse teint op Peggy's wangen. Zelf zag Gael er waarschijnlijk uit als een bezwete otter. Een rode bezwete otter, verbeterde ze zichzelf.

"Hoe gaat het op het werk van Trent?" vroeg Gael terwijl ze haar zalmroze yogabroek verwisselde voor een zachte donkergrijze jeans. Over de bijpassende sportbeha trok ze een ivoorkleurige sweater van merinowol die ze op een werktripje in Parijs had gevonden in Le Marais.