De Verbintenis | ✔️ (DE OVERGAVE #2)

17 • maandag 17 december 2012

"Pas op met dat schilderij!"

Gaels stem klonk schril doorheen de slaapkamer van het appartement in New York. Rondom haar stonden verschillende stevige kartonnen dozen en het bed - dat volledig was gestript van lakens en kussen - was bezaaid met noppenfolie.

"Natuurlijk, juffie," bromde de verhuisman, die het schilderij met ruwe handen in de folie wikkelde.

"Dat komt uit Japan en is gekocht door mijn man. Ik maak jullie stuk voor stuk van kant als er iets aankomt," dreigde Gael, die haar handen op haar heupen zette voordat ze naar de ladekast liep om de twee bronzen beren in krantenpapier te wikkelen. Bobby had ze gevonden in Nederland tijdens een zakenreis naar Amsterdam. Toen hij terug naar het hotel was gewandeld, was zijn oog gevallen op de beeldhouwwerken van een jonge opkomende kunstenaar en vooral de twee spelende beren waren hem bijgebleven. De volgende dag had Bobby de beren gekocht en Gabrielle was onmiddellijk verliefd geworden op de speelsheid die de beren bezaten.

"Natuurlijk, juffie," antwoordde de verhuisman, terwijl hij het lichaam van Gael opnam. Het leek hem sterk dat de vrouw des huizes sterk genoeg was om hem omver te duwen, laat staan hem van kant te maken.

Terwijl de verhuismannen langzaam het hele appartement leegmaakten, leunde Gael tegen het keukeneiland en stak een sigaret op.

Doorheen de hoge ramen van de woonkamer kon ze de stad zien liggen onder de zachte stralen van het winterzonnetje. De bomen in Central Park hadden al hun bladeren al verloren.

Het leek alsof de eeuwige levende stad al haar kleur was verloren. Zelfs de stad was rouwig om het feit dat Gael vandaag dit appartement zou verlaten.

Bobby had huurders gevonden die in het nieuwe jaar hun intrek hier zouden nemen. Gael draaide zich om en keek naar het gestripte appartement. Het zag er kil, veel te groot en koud uit, maar Gael kon nog al hun herinneringen zien. Op de karamelkleurige sofa, die nu op weg was naar het noorden van de staat, hadden ze elkaar ontelbare keren gekust. Op de grond was een vage vlek zichtbaar, het resultaat van hun eerste ruzie, waarbij Gael op het punt had gestaan om een vol wijnglas in Bobby's gezicht te gooien, voordat het tussen haar vingers was gebarsten. Gael moest glimlachen toen ze de bezorgde blik van Bobby weer voor zich kon zien terwijl hij haar hand verbond. De ruzie tussen hen was onmiddellijk als sneeuw voor zon verdwenen.

Ze liet de rook zachtjes tussen haar lippen ontsnappen. Nadat ze Bobby gedag had gekust na het ontbijt, had ze als een bezetene haar hele verborgen voorraad sigaretten gezocht en apart in een grote doos van M.A.C. gestoken, die ze ooit cadeau had gekregen van Amy en waarvan Gael zeker was dat Bobby er nooit in zou snuffelen.

Fitz duwde met zijn snoet tegen Gaels donkerblauwe nauwaansluitende jeans. Glimlachend duwde Gael de sigaret uit en krabde Fitz achter zijn oor.

"Klaar voor een nieuwe thuis, Fitzy van me?" vroeg ze, terwijl ze zich op haar afgetrapte All Stars bukte zodat haar gezicht op dezelfde hoogte was als van Fitz. De hond likte opgewonden met zijn tong over haar wang en Gael moest lachen. Ze liet zich op haar knieën vallen en sloeg haar armen rond de hond zijn nek.

Achter haar oogleden brandden opeens tranen en Gael trok haar neus op. Wat was er toch maar met haar de laatste tijd aan de hand? Gisteren was ze in tranen uitgebarsten tijdens een aflevering van The Big Bang Theory, toen Sheldon en Leonard het voor de zoveelste keer goed met elkaar hadden gemaakt. Bobby had naast haar gezeten en kon zijn vrouw enkel ongelovig aanstaren. Gael huilde nooit tijdens films. Nooit. Laat staan tijdens The Big Bang Theory, waar nu eens nauwelijks goede huilmomentjes in voor kwamen.

"Kijk voor je, McGee," had Gael gesist, die furieus onder haar ogen had gewreven. Zelf snapte ze niet waarom ze opeens in het huilen was uitgebarsten.