De Verbintenis | ✔️ (DE OVERGAVE #2)

9 • maandag 8 oktober 2012

De volgende ochtend was er al geen sprake meer van een onbezorgde sfeer. Gael wreef over haar slapen, voordat ze naar haar grote beker koffie reikte.

Ze zette de beker aan haar lippen en merkte toen dat de koffie ijskoud was geworden. Vloekend nam ze de telefoon van de haak en drukte de sneltoets naar de mobiele telefoon van haar assistente in.

"Met Kelsey," hoorde ze aan de andere kant van de lijn.

"Kelsey," bromde Gael. "Kan je ergens nog een hete beker koffie voor mij versieren bij het koffiemachine?" vroeg ze.

Kelsey lachte aan de andere kant van de lijn. "Geen probleem, mevrouw de la Roche!" Gael hoorde hoe de verbinding werd verbroken.

Gael verborg kreunend haar gezicht in haar handen.

Die ochtend was ze wakker geworden in een leeg bed. Slaapdronken had Gael getast naast haar, om enkel een verkreukt kussen tegen te komen. Ze had één oog opengetrokken en had gezien dat Bobby al weg was. De warmte die in de lakens hing aan zijn kant, was vervlogen.

Toen ze zich had omgedraaid, had ze gezien dat Bobby de gordijnen al open had gemaakt. Doorheen de ramen kon ze zien hoe de stad gehuld was in een dikke mist op een donkergrijze maandagochtend.

Met een nijdig gezicht had Gabrielle zich uit bed laten rollen. Het was akelig stil geweest in het appartement. Fitz en Harvey waren nog steeds bij Clara, die zich over de dieren had ontfermd terwijl Robert en Gabrielle in het buitenland zaten.

Nadat ze het espressomachine in werking had gesteld, had Gael de moed bijeengeraapt om eindelijk haar smartphone voor het eerst in drie weken aan te zetten.

Terwijl de koffie langzaam doorheen de filter druppelde, begon het toestel te trillen op het aanrecht. De vele berichtjes stroomden binnen en Gaels humeur was nog verder onder het nulpunt gezakt.

Pas nadat ze haar derde espresso achterover had geslagen, had Gael de moed gevonden om al haar berichtjes te openen.

De meeste waren van Kelsey, die Gael vluchtig had nagelezen. Zover zij kon zien, had Kelsey het schip goed bestuurd terwijl ze voor kapiteintje speelde in Nieuw-Zeeland.

Sommige waren van Noelle geweest, die het paar een fantastische huwelijksreis wenste en dat ze de tijd moesten nemen om van elkaar te genieten. Gael had met haar ogen gerold. Het was niet moeilijk om de vertaling van die sms'jes te ontcijferen. Noelle wilde over negen maanden een kleinkind zien.

"Nou, dan heeft ze flink pech," mompelde Gael, toen ze terug dacht aan die sms'jes. Ze ging mooi niet zwanger worden en een kind krijgen om Noelle een plezier te doen.

"Een extra sterke koffie voor mevrouw de la Roche," Met een duw van haar heup tegen de deur kwam Kelsey het kantoor binnen. De glimlach op haar gezicht maakte dat Gael wilde gillen. Dit was teveel van het goede op een sombere maandagochtend.

Haar assistente zag er opgewekt uit, gekleed in haar standaard jeans, Doc Martens en veel te groot houthakkershemd. Haar zwarte krullen, die Kelsey had losgelaten, sprongen wild in het rond toen ze de grote porseleinen mok aan haar baas gaf.

"Hoe heb je die zo snel hier gekregen?" vroeg Gael, die de grote mok aannam en gelukzalig het aroma opsnoof. Haar humeur werd ietsjes beter.

"De magische woorden om snel toegang tot het koffieapparaat te krijgen uitgesproken," zei Kelsey, die zich in de stoel voor het bureau van haar baas liet vallen.

"En die zijn?" vroeg Gael, die over de rand van haar koffiemok naar haar assistente keek.

"Uit de weg, de la Roche heeft cafeïne nodig!" zei Kelsey met een gigantische grijns.