De Verbintenis | ✔️ (DE OVERGAVE #2)

28 • donderdag 11 juli 2013

"En nu is het genoeg geweest."

Verrast keek Gael op vanaf haar bureau, omringd door de vele papieren. Haar handen lagen op het toetsenbord van haar zilverkleurige laptop. Sinds ze het derde trimester van haar zwangerschap was ingegaan, paste haar buik niet meer onder het zware tafelblad van het bureau en werkte Gael noodgedwongen met gestrekte armen. Nog twee maanden, hield ze zichzelf voor. Nog twee maanden en dan kon ze terug op een fatsoenlijke manier aan haar laptop werken.

In de deuropening van haar werkkamer stond Bobby, met zijn armen over elkaar geslagen. Hij had zijn donkerrode das wat losser getrokken, maar zijn ogen stonden onverbiddelijk.

"Met wat?" vroeg Gael verward, terwijl haar ogen weer gleden naar haar computerscherm. Vanmiddag had ze een Skype-gesprek gehad met een Franse redacteur, dus bestond haar outfit uit een zachtroze wikkeltop van een bekende designer die perfect ging met haar lichtgebruinde huid en een afgesleten yogabroek die allesbehalve verzorgd was. Aan haar voeten had ze wollen muiltjes met konijnenkopjes.

Ze was net bezig aan het opstellen van een laatste mail naar Kelsey, met alle instructies voor diens werkreis naar Canada. Achter Gaels oor stak een afgestompt potloodje, waarin haar tandafdrukken zaten.

"Met jezelf te overladen in het werk," zei Bobby, die de werkkamer inliep.

De kleine werkkamer had Gael volledig naar haar eigen smaak ingericht. Ondanks dat de kamer was geverfd in een metaalachtige, donkerblauwe kleur met groene schijn erin, gaf het een ruim gevoel door de twee hoge vensters. De blikvanger was het acaciahouten bureau uit het midden van de vorige eeuw. Op het bureau stond een grote vaas met verse rozen. Twee muren waren bedekt met ingebouwde boekenkasten, waarin Gael planten, fotokadertjes en boeken had gezet. Op de grond lag een groot koeienvel.

Bobby liet zich neerzakken in de lederen oorfauteuil die tussen de twee ramen stond en stootte bijna zijn hoofd aan de goudkleurige staande lamp die ernaast stond.

Gael draaide zich om in haar bureaustoel en fronste haar wenkbrauwen.

"Mezelf te overladen in het werk?" vroeg ze, terwijl ze één been onder haar invouwde. Haar vingers tokkelden in een snel rocktempo op de binnenkant van haar dijbeen.

Bobby trok één wenkbrauw op. "Hoe laat ben je vannacht gaan slapen?"

Met een ruk stond Gael recht. "Excuseer? Ik ben een kwartier na jou gaan slapen!"

De wenkbrauw van Bobby ging zo mogelijk nog hoger. "En je hebt vijf minuten liggen te woelen voordat je terug op stond. Ik ben zelfs wakker geworden van jouw gevloek op je tablet."

"Ik kon niet slapen door de hitte," stamelde Gael haastig, voordat ze snel verder ging. "En deze buik helpt ook niet echt om een goede positie te vinden," zei ze, terwijl ze neerkeek op haar man, die totaal niet onder de indruk was van haar haastig gezochte excuses.

"Je slaapt niet omdat je het veel te leuk vindt om Kelsey op stang te jagen. Je bent op zwangerschapsverlof, Gabrielle. Dat betekent dat je nu niet moet werken." Bobby, die zijn handen achter zijn hoofd vouwde. Zijn ogen kregen een staalharde glans.

"Ik ben elke week braaf met Peggy meegegaan naar die stomme zwangerschapsyoga," siste Gael, die haar handen tot vuisten balde en op haar heup legde.

"Ah ja, want van ene uurtje per week ga je echt al die verloren uren slaap inhalen," merkte Bobby sarcastisch op.

Gael deed drie grote passen naar voren en prikte met haar vinger tegen Bobby's borstkas. "Waag het niet om mij belachelijk te maken, McGee," dreigde ze.

Bobby's blauwe ogen werden een tint donkerder. "Ik hoef je niet belachelijk te maken aangezien je je als een koppige tiener gedraagt, Gabrielle." Bobby stond recht en Gael deed een stap achteruit, zodat ze Bobby boos kon blijven aankijken.