De Verbintenis | ✔️ (DE OVERGAVE #2)

18 • dinsdag 25 december 2012

Heel voorzichtig bracht Gael de peervormige diamanten oorbellen in.

Aan haar pols rinkelde de witgouden armband, ingelegd met kleine langwerpige diamantjes. Gael glimlachte even toen ze het sieraad zag in haar spiegelbeeld.

Bobby had haar dat juweel gegeven de eerste ochtend dat ze samen waren wakker geworden in het huis in Scarsdale. Die avond waren ze teruggekomen van Washington D.C.. Bobby had haar over de deuropening gedragen en had daarna, zoals beloofd, die fles champagne opengemaakt.

Gael had zich in zijn armen genesteld en hem passioneel gekust. Haar emoties werden met de dag heviger en ze kon niet weerstaan aan haar man.

Even trilden haar vingers toen ze het laatste slotje van haar oorbel vastmaakte. Gael likte over haar lippen en glimlachte naar haarzelf.

Vanbuiten zag ze er prachtig uit, maar vanbinnen voelde ze zich een wrak.

Nog steeds was haar menstruatie uitgebleven. Nog steeds had Gael geweigerd om een zwangerschapstest te doen. Ze kon die twee gehate streepjes niet tevoorschijn zien komen.

Elke keer als ze naar Bobby keek, wist ze dat ze verkeerd bezig was. Ze wist hoe gelukkig ze hem zou maken met het nieuws dat ze mogelijk zwanger was, maar ze kon de gewraakte woorden niet over haar lippen krijgen.

Van eerdere zoekopdrachten - toen Amy net zwanger was van Rory, had Gael de nodige informatie al verzameld – wist ze dat het ook een schijnzwangerschap kon zijn. In die vier jaar zou die kennis nog altijd wel hetzelfde zijn, gokte Gael.

Het kon best zijn door alle stress die Caleb bij haar had veroorzaakt dat haar menstruatie was uitgebleven. En had Gael niet altijd al last gehad van een zeer onregelmatige cyclus?

Gaels hand begon weer te trillen toen ze dacht aan haar pilstrip in de laatste dagen van november. Tijdens het fatale weekend in Montana was Gael vergeten om die in te nemen, net zoals de week die daarop volgde. Die pillen waren toen het minste van haar zorgen geweest.

Inwendig sprak Gael zichzelf streng toe. Het kon best zijn dat alles inbeelding was. Dat was perfect mogelijk. Het kon best zijn dat ze gewoon onvruchtbaar was, dat was altijd een mogelijkheid. Het kon best zijn dat ze die uitgewiste dagen gewoon niet vruchtbaar was geweest en dat ze zichzelf nu gek maakte voor niets. En daarna had ze het bed gedeeld met Bobby en tijdens die week had ze ook niet meer aan de pil gedacht. Pas toen ze terug in New York was, had ze automatisch terug de pil genomen.

Eergisteren waren Bobby en Gael naar dit eiland gevlogen, om zich te voegen bij de rest van Gaels familie. Gael keek uit over het balkon, waarvan de dubbele deuren opengeslagen waren. Een warme bries streek over haar armen. In de verte kon de jonge vrouw de zachte golven van de Caraïbische Zee ontwaren.

Het was de gewoonte van de familie de la Roche om Kerst te vieren op een exotische locatie. Dit jaar had haar vader, Arthur de la Roche, een gigantisch strandhuis afgehuurd op de kust van Barbados. 

Gisteren en vandaag had Gael haar tijd gespendeerd op het strand, in een weinig verhullende bikini. Tot haar grote opluchting had niemand een tweede keer naar haar onderbuik gekeken - behalve haar moeder, wiens mond was open gevallen toen ze de tatoeage van een zeepaardje op de huid van haar dochter had gezien.

Gael grijnsde naar haar spiegelbeeld. Ze was helemaal vergeten dat haar moeder niet wist dat ze een tatoeage had. Het had deugd gedaan om de afschuw en verbazing op haar moeders gezicht te zien, een gezichtsuitdrukking die Gael niet meer had gezien sinds haar late tienerjaren.

Ze liet zich op de stoel voor de kaptafel zakken en haar ogen kregen een zachte glans, terwijl ze voor zich uitstaarde, verloren in haar herinneringen.