De Verbintenis | ✔️ (DE OVERGAVE #2)

10 • zaterdag 13 oktober 2012

"Nee, Fitz."

Met zijn hand duwde Bobby de smekende kop van Fitz weg, die in een hopeloze poging zijn poot op Bobby's knie legde. Zijn snoet lag op Bobby's dijbeen en de hond kwijlde langzaam beige chino onder.

"Nee, Fitz. Zit."

"De hond zit al, schat," merkte Gael op, die Bobby een kop koffie inschonk en grijnsde toen ze hem aan Bobby gaf. Haar lichtroze kimono met Oosterse bloemenprint viel iets verder open en Bobby keek op vanuit de financiële sectie van zijn krant, die hij aan het lezen was.

"Die hond van jou is serieus bezig met mij aan te randen, Gabrielle," zei Bobby. Fitz kwispelde bij het horen van Bobby's stem en drukte zijn snoet hoger op zijn broek.

"Fitz, godverdomme, rot op." Bobby duwde de hond met zijn vrije hand weg, wat tevergeefs was. "Gabrielle, hou dat hitsig beest van je bij."

"Wat van mij is, is ook van jou," herhaalde Gael op een zangerige toon en ging toen zitten tegenover haar man. "Hij wilt gewoon het worstje hebben, Bobby. Wees niet zo harteloos," zei ze terwijl ze reikte naar de dampende koffiepot die ze in het midden van de tafel had laten staan.

"Dat merk ik, dat hij het worstje wilt," mompelde Bobby nijdig. Gael rolde met haar ogen en nam haar eigen mok koffie. "Ik bedoelde het worstje op je bord. Naast je roereieren," voegde ze er liefjes aan toe, voordat ze een slok nam.

Voordat Bobby iets snedigs kon terugzeggen, ging het melodietje van de intercom over. Met een frons stond Gael open, zette haar mok neer en nam de telefoon van de haak.

"Hallo, Banks, wat kan ik voor je doen op deze mooie zaterdagochtend?" vroeg Gabrielle, die het toestel tussen haar oor en schouder hield zodat ze haar kimono steviger kon vastbinden. Bobby schudde zijn hoofd en dook terug weg achter zijn krant. Fitz jankte zachtjes en legde opnieuw zijn poot op Bobby's knie.

"Goedemorgen, mevrouw McGee," hoorde Gael de zware stem van de portier van het appartementsgebouw. "Ik heb hier een pakketje voor u met spoedbestelling."

"Oh ja, dat is juist, Banks. Dat zijn mijn boeken uit Frankrijk," zei Gael. "Ik kom ze wel halen."

"Nee, dat is niet nodig, mevrouw McGee. Ik ben zo bij u."

"Dankjewel, Banks!" Met een glimlach hing Gael op, die zich omdraaide.

"Wie was dat?" vroeg Bobby, die eindelijk een Engels worstje aan Fitz had gegeven. De hond liep smikkelend naar de woonkamer, om naast Harvey neer te ploffen op het tapijt, terwijl hij de keuken nauwlettend in het oog hield. De kat zwiepte met haar staart, wat voor Fitz het teken was om Harvey uitgebreid te besnuffelen.

"Oh, Banks. De levering uit Frankrijk is aangekomen," zei Gael, die huppelend naar de deur liep. Een klopje kondigde Banks al aan en glunderend gooide Gael de deur open.

"Alsjeblieft, mevrouw McGee." De man van middelbare leeftijd en de donkerrode gemillimeterde haren gaf de doos aan Gabrielle, die haar armen al had uitgestrekt.

"Dankjewel, Banks," zei Gael, die de doos naar de eetkamer zette. Banks tikte tegen zijn pet en sloot de deur voor haar. "Altijd een genoegen, mevrouw McGee," zei hij, voordat de deur in het slot viel.

Met een brede grijns opende Gael de grote doos met haar nagels.

"Wat is dat?" Bobby rekte zijn nek zodat hij kon turen naar wat zijn vrouw aan het doen was.

"De boeken uit Frankrijk die ik maandag besteld heb," zei Gael, die over de kaft van het eerste boek streelde.

"Ga je die vandaag allemaal uitlezen?" vroeg Bobby, die een slok van zijn koffie nam.