De Verbintenis | ✔️ (DE OVERGAVE #2)

45 • maandag 5 mei 2014

Het was rustig in de vergaderzaal van het hoofdkwartier van Tudor Publishing. De ramen op de tweeëntwintigste verdieping lieten het felle zonlicht binnen, maar geen van de aanwezigen keek op.

Voor Gael zat Vincent McMillan, haar vroegere mentor en nu gelijke. Hij keek met een frons naar de tablet, die voor hem lag. In het borstzakje van zijn bruine pak zat een vulpen, waarmee hij afwezig speelde.

Gael tapte ongeduldig met haar lichte cognackleurige pump op de tegels van de vergaderzaal. Haar mond, die ze zachtroze had gestift, was samengeknepen in een bedachtzame rozenknop terwijl ze doorheen de rapporten bladerde die Kelsey gisterenavond op haar bureau had gelegd.

Met de nagels van haar vrije hand tokkelde ze op het houten werkblad van de tafel.

Een nieuwe stagiaire zette een kop hete koffie voor Gael neer, die knikte zonder op te kijken. Ze was te zeer in beslag genomen door de verslagen die ze probeerde te begrijpen.

"Dit is nutteloos," foeterde Gael, die de papieren voor zich op tafel uitgooide. Ze leunde achterover en nam een slok van de verse koffie. "Hoe moet ik de auteur van de laatste misdaadthriller ervan overtuigen dat zijn nieuwste manuscript barslecht is?"

"Jij bent degene die mij heeft overtuigd om hem twee jaar geleden aan boord van Tudor Publishing te halen. Jij bent degene geweest die zijn manuscript dusdanig onder handen heeft genomen dat het een verkoopsucces is geweest."

"Dus ik mag ook degene zijn die Roman Torres aan boord mag houden," merkte Gael op terwijl ze haar benen over elkaar sloeg en de plooien van haar witte rok netjes rangschikte over haar dijen.

"Jij kent beter dan wie dan ook hier Roman, ook al is hij een schrijver van mij. We moeten hem hier houden en hem niet laten wegglippen naar de concurrentie. In het verleden is dat veel te vaak gebeurd."

Gael knikte. "We staan inderdaad bekend als één van de beste uitgeverijen om een debuut te maken, maar daarna sijpelen alle auteurs weg, terwijl wij ons best doen om deze uitgeverij overeind te houden."

Vincent glimlachte en streek over zijn bakkebaarden. "Is dat jouw manier om te zeggen dat je het doet?"

Met een geheimzinnige glimlach rond haar lippen stond Gael op en fatsoeneerde haar zwarte zijden blouse met de lange mouwen. "Je kent me toch al langer dan vandaag, niet, Vincent?" zei ze, terwijl de papieren op de tafel verzamelde en de halfvolle kop koffie nam.

Achter haar hoorde ze Vincent nog iets onverstaanbaars roepen, maar Gael schudde even haar hoofd en trippelde op haar hoge hakken naar haar eigen bureau.

Op de open werkvloer was het rustig, waarbij de gedempte stilte enkel onderbroken werd door vingers die zich razendsnel over klavieren bewogen. Gael plofte neer op de bureaustoel terwijl ze haar zilverkleurige laptop openklapte.

Het duurde even voordat ze alle details over Roman Torres had teruggevonden. Ze bladerde doorheen zijn vorige manuscripten en probeerde zijn agent aan de lijn te krijgen.

"Kelsey!" gilde Gael, terwijl ze de telefoon tussen haar oor klemde en zich uitstrekte om een map van de kast achter haar te pakken. "Rep je naar hier! Zo snel mogelijk!"

Aan de andere kant van de lijn kreeg Gael eindelijk de agent te pakken. "Hallo, met Lucy Baumann, hoe kan ik u helpen?"

"Dag mevrouw Baumann, u spreekt met Gabrielle McGee, commissioning editor bij Tudor Publishing. Ik bel u in verband met het laatste manuscript van Roman Torres. Is het mogelijk om dat al in te kijken?" vroeg Gael, die de map naast haar op het bureau legde.

Een aarzeling volgde. "Ik kan het eventueel wel doorsturen, mevrouw ...?"

"McGee," herhaalde Gael lichtjes geïrriteerd. Een klopje op de deur deed Gael opkijken en ze zag hoe Kelsey haar hoofd om de deur stak. Gael wenkte haar om binnen te komen en draaide zich een kwartslag.