Fuck, I think I'm in Love. (Rewritten)/(DUTCH)

10.

Ik kon wel springen van blijdschap.

Toen David de woonkamer binnenliep, zei ik; "raad eens wie een baan heeft?" en toen knuffelde ik hem en ik dacht, omg, shit, je knuffelt hem?!

David lachte, deed alsof de omhelzing niks was en sloeg zijn armen om me heen. "Serieus? Gefeliciteerd!"

"Ik weet niet wáarom ik je geknuffeld heb, maar eigenlijk mag je me nu wel weer los laten." Zei ik zo kalm en neutraal als ik kon. David liet me los, en snel zette ik een stap achteruit. David's haar was warrig en de trui die hij aanhad matchte zijn ogen. Hij had een klein glimlachje op zijn gezicht.
"Ik-uh, ben niet echt een knuffelpersoon." Informeerde ik hem, in het geval ik hem beledigd had.

RACHEL?! Gemeen. Je moest hem juist beledigen.

3 weken. 3 weken in dezelfde ruimte als David en ik vond hem aardig. Hij was grappig, normaal, nonchalant, en ondanks mijn ontkenning waren we heel misschien vrienden.

David glimlachte even. "Ik ook niet, high five." Hij stak zijn vuist naar me uit.

Ik fronste. "Dat is een boks."

"Oh," hij keek naar zijn hand, strekte zijn vingers, en ik gaf hem een high five. We grinnikten allebei om onze ongemakkelijkheid en ik ging toen weer zitten, een beetje geshockeerd van mijn eigen plotselinge enthousiasme en spontane acties, toen David vroeg; "waar? Het werk, bedoel ik. Waar mag je werken?"

"Je weet toch nog wel dat laatste hotel waar we heen zijn geweest?"

David knikte.

"Nou, ze willen een sollicitatiegesprek, wat volgens mijn ervaring waarschijnlijk betekend dat ik een baan heb."

"Dus ze weten het nog niet zeker?"

Ik schudde mijn hoofd.

David rolde zijn ogen. "Oh," en toen zei hij; "als je nu toch niet aangenomen wordt zou het echt kut zijn," en toen grijnsde hij.

"Ik ben geweldig"

"Als ik hun zou zijn zou ik je gelijk aannemen."

***

"Waar ga je heen? Het is zondagóchtend," vroeg ik toen ik David naar de voordeur zag lopen.

Ik had geaccepteerd dat ik misschien wel een heel klein beetje vrienden met hem kon zijn.
Een heel klein beetje.
Dat betekend; niet te veel.
Dat betekend; niet te veel in hem vertrouwen. Dan zou ik mezelf alleen maar teleurstellen als er iets gebeurd. Dan zou hij me teleurstellen en zou ik al mijn vertrouwen in de mensheid verliezen. Serieus. Echt.

"Ik.., ga sporten." David keek om en ik fronste even. "Spórten?" Ik keek naar de tas, sporttas, in zijn hand en toen weer naar hem. "Sinds wanneer doe jij aan spórt?"

Hallo, hij moest toch ergens die spieren vandaan halen?

Hij draaide zich naar me om en zei; "sporten, ja. Sinds jij altijd op de bank ligt te slapen."

"Je sport stiékem?"

"Niet echt, jij slaapt gewoon altijd." Mompelde hij.

Ik trok mijn knieën op en dacht; dat klopt.

"Maar-, niet altijd." Probeerde ik mezelf te verdedigen.

David trok een ben je nu serieus hoofd naar me en toen moesten we allebei lachen, want ik sliep wel altijd. Zonder verplichtingen ben ik meer een zombie dan mens.

"Nou, ga maar," ik wuifde hem weg, zodat hij niet in zou gaan op mijn slaapritme. Been there done that. Nooit meer.

David begon te grijnzen, en zei; "hey, waarom ga je eigenlijk niet mee?"