Fuck, I think I'm in Love. (Rewritten)/(DUTCH)

57.

"Rachel?"
"Urgh,"
"Het is al half een s'middags,"
Ik kreunde. "Laat me slapen! Alsjeblieft."

"Ik had plannen,"
"We hebben de hele dag nog." Ik draaide mijn hoofd om, van hem weg.
"Niet als jij de hele dag gaat slapen."
"Ugh, ik heb een kater."
"Dat had ik al verwacht."
"Nou dan! Laat me slapen!" Zei ik geïrriteerd.
Ik was nooit vrolijk in de ochtend (of middag, het ligt eraan tot hoe laat ik slaap). Het feit dat David me wakker had gemaakt maakte me pissig. Ik was op dat moment zo chagrijnig dat ik hem echt wel kon slaan. Ik wilde gewoon verder slapen.

David zuchtte. "Ik denk dat ik dronken Rachel liever heb dan kater Rachel." Mompelde hij zacht. Zo zacht dat hij het niet bedoelde het mij te laten horen, maar helaas voor hem hoorde ik het wel.

"Jezus, kun je een keer je kop dichthouden?!" Ik wilde hem slaan om zijn mond dicht te snoeren, maar besloot dat niet te doen omdat ik hem geen pijn wilde doen.
"Het spijt me voor het feit dat ik een aardig vriendje voor je probeerde te zijn,"
"Als je aardig had willen zijn, had je me moeten laten slapen."
"Ik had aardig kunnen zijn als jij je gisteravond niet dronken had gezopen en je nu geen kater had gehad waardoor je me afzeikt!" David's stem werd luider en ik schrok een beetje van zijn reactie, maar liet niets merken. Volgensmij had hij een beetje een kort lontje vandaag-, net als ik. Ik opende mijn ogen en draaide mijn hoofd weer naar hem toe.

"Was ik erg dronken?" Vroeg ik toen rustig en zacht.
"Je wilde je uitkleden in de auto."
Ik grinnikte, stopte snel toen David me bloedserieus aan bleef kijken en keek weg. "Oh,"

Stilte.

"Heb ik gisteravond erg verpest?"
"Eigenlijk was jij degene die alles op gang hield."

"O,"

David keek geïrriteerd en boos en ik slikte. "Sorry."

"Right,"

"Wat wilde je gaan doen?"
Ik mocht dan wel knallende koppijn hebben en misselijk zijn, ik had David weer eens afgezeikt en ik voelde me meteen alweer schuldig.

"Niks, laat maar," mompelde hij terwijl hij weer recht ging staan.

"Dave, kom op," ik pakte zijn arm en vermeed dat hij van me weg liep.

"Rachel, ik heb er geen zín meer in, láát maar." Hij trok zijn arm los uit mijn grip en liep vervolgens met zijn handen in zijn haar naar de badkamer en smeet de deur dicht.

Goed gedaan Rachel, echt, kan niet beter. Je bent nog geen 5 minuten wakker en je begint al.

Ik zuchtte, stond met heel veel tegenzin op (als ik nu niet naar hem toe zou gaan zou ik het pas echt verneuken), probeerde mijn evenwicht te bewaren, sloeg mijn armen over elkaar omdat ik het koud had en liep naar de badkamerdeur.
De deur zat op slot en ik zuchtte zacht.

"Dave?"

Geen antwoord.

"Sorry, ik ben een bitch. Doe alsjeblieft de deur open."

Geen antwoord.

"Dave? Kom op nou," ik begon weer gefrustreerd te raken.

Als David en ik beide een kort lontje op hetzelfde moment hebben, komt het nooit goed.
Voorbeeld; nu.

"Jezus Dave, doe die deur gewoon open als ik het goed probeer te maken!" Rustige Rachel was van de aardbodem verdwenen. Agressief en geïrriteerd begon ik op de deur te slaan in de hoop dat hij open zou doen.

Merry tweede kerstdag.

Ik stopte. "Godverdomme David, doe gewoon open."

"Misschien moet je eerst kijken of ik de deur al open gedaan heb voordat je alweer begint te zeiken!" Schreeuwde hij terug.