Fuck, I think I'm in Love. (Rewritten)/(DUTCH)

27.

De volgende dag voelde ik me nogal ongemakkelijk.
hey, hier is het meisje van de nachtmerries.

Dus, ik liep meteen naar de badkamer en douchte extra lang om David-contact te vermijden, liep daarna naar de keuken en besloot ter plekke dat ik vandaag naar Addison zou gaan.

"Heb je goed geslapen?"

Omg, ik haatte die vragen.
Ik keek op, keek naar David en rolde mijn ogen. "Geweldig." Zei ik sarcastisch.

Voel je je ongemakkelijk? Wees een bitch.

David's wenkbrauwen gingen even omhoog en hij wilde iets zeggen, maar zweeg en keek weer weg.

"Als je iets wilt zeggen, geen problemen mee." Mompelde ik.

Hij keek weer naar me, spande zijn kaken en zei; "je hoeft niet zo'n bitch te zijn, hoor."

Er was seconden lang een stilte waar ik naar hem keek alsof ik hem kon vermoorden en toen zei ik; "ik ga naar Addison."

"Wauw," zei hij afkeurend, en toen; "oké."

Ik pakte mijn sleutels en liep het huis uit.

Waarom heb ik nou niet eerst iets gegeten? Ik heb honger!

Ik liep naar mijn auto en reed toen weg.

***

"Wat doe jij hier?"

"Uh, langskomen." Ik probeerde te glimlachen, ondanks mijn ongelooflijke ochtendhumeur en het feit dat ik chagrijnig was buiten het feit om dat het ochtend was.

Addison zuchtte, draaide zich om en liep weg. Ik keek wat verward, en liep toen ook naar binnen.

"Eigenlijk moeten Nathan en ik weg, en onze babysitter heeft zojuist afgebeld en ik weet dat je het niet wilt maar kun je alsjeblieft oppassen?"

Ik zette grote ogen op. "Je wilt dat ik oppas?!"
Dan had ik nog beter thuis bij irritatie-David kunnen zitten!

"Als dat zou kunnen,"

"Maar natuurlijk ga ik NIET oppassen!"

Addison zuchtte en rolde haar ogen. Ze had haar armen over elkaar geslagen en Nathan kwam vanuit wat waarschijnlijk zijn kantoor was de woonkamer inlopen.

"Gaat Rachel oppassen?" Vroeg hij aan Addison.

"Nee, ik kwam alleen even langs." Antwoordde ik hem.

Nathan keek van mij naar Addison.

Het was stil, en toen voelde ik me lullig en zei; "jezus, hoelang wil je dat ik oppas?"

Addison keek even naar Nathan en toen naar mij. "De hele dag."

Ik zuchtte. "Goed, jezus. Maar alleen vandaag."

Addison glimlachte en knikte.
"En hierna nooit meer." Maakte ik mezelf duidelijk

Slapen, eten geven, spelen, slapen, spelen, eten, slapen.
Dat was zo'n beetje wat er vandaag gebeuren moest.

Toen Nathan en Addison weg waren dwaalde ik eerst het huis door. Niets interessants. Toen de baby nog niet wakker was plofte ik op de bank en pakte ik mijn mobiel.

Wat ben ik toch weer slecht.
Ik belde David.

"Wat?" Vroeg hij.

"Ben je goed met baby's?"

"Waarom vraag je dat? Ben je zwanger?!"

"Nee! Tuurlijk niet!"
Ik had op zijn minst verwacht dat hij iéts wist over mijn liefdesleven na deze weken, maanden zelfs, samen gewoond te hebben. Nou, niet dus. Zelfs als ik hem verteld zou hebben dat ik zwanger was zou hij blijkbaar niet verbaasd zijn.