Fuck, I think I'm in Love. (Rewritten)/(DUTCH)

15.

David begroette Addison met een glimlach die ik van zijn gezicht wilde slaan en keek toen naar mij. "Oh, hoi Rachel,"
De manier waarop hij dat zei maakte mijn bloed aan het koken. Het was op zo'n manier die je altijd in films ziet, wanneer een van de bitches nep aardig doet.
Oh, hoi, Ráchel. Ugh.

Ik rolde mijn ogen en ging op de bank zitten.
Ik was zo pissig op hem dat ik nu al besloten had geen woord tegen hem te zeggen wanneer we thuis waren. Godver, ik had hem één ding gevraagd niet te doen. Één ding.

"Rachel komt hier wonen!"
Jezus, Addison. Moest dat nou?

David fronste zijn wenkbrauwen. "Oh, leuk..,"
Op zijn minst kon hij liegen..,

Hij keek even naar mij en grijnsde zonder dat Nathan en Addison het zagen omdat hij wist dat hij me irriteerde en ik klemde mijn kaken op elkaar.
Addison ging tegenover me zitten. Nathan ging dicht naast haar zitten.

Hoe deden ze dat toch? Dat constante aanraken? Dat fysieke contact?

David ging naast mij zitten, veel te dichtbij, waardoor zijn arm langs de mijne schuurde. Ik wilde hem heel graag slaan.
Ik schoof een stuk naar links zodat er geen perongelijke aanrakingen of wat dan ook meer zouden voorkomen.
David deed dit expres; hierheen komen, extra onopvallend en verbaasd acteren, extra dicht tegen me aan zitten, dus ik ging dingen ook expres doen.

"Dus je hebt werk gevonden?" Vroeg David.
Jezus.

Ik keek hem geïrriteerd aan. "Ja. Ik kan eindelijk weer een appartement betalen." Zei ik spottend.

De rest van die verschrikkelijke middag was David aan het praten tegen Nathan en Addison en verbood ik mezelf ook maar een woord te zeggen.
Tot dat;

"Nou, ik denk dat ik maar weer eens ga."
Ik stond op en glimlachte nep.
Toen zei David; "ja, ik ook."

En mijn bloed begon opnieuw te koken.

"Ik kan prima in mijn eentje dit huis verlaten." Zei ik geïrriteerd. "Blijf jij maar hier."

Addison stond op. "Ik loop wel met.., jullie mee."
Ja bedankt Addison, geef hem maar gelijk en loop maar met óns mee. Ugh.

Ik zuchtte toen David meeliep naar de deur, zei doei tegen Addison en stapte in mijn auto, en reed terug naar zijn huis zodat ik boos op hem kon worden.
En dan echt boos. Oh boy

Ik was als eerst thuis, legde mijn sleutels op het keukenblad en ging op de bank zitten terwijl ik probeerde op mijn ademhaling te letten. Als ik boos was begon mijn hart altijd veel te snel te kloppen en begonnen mijn longen veel te kortademig te worden.

5 minuten later ging de voordeur open. David. Zwaar geïrriteerd keek ik hem aan.
Hij sloot de deur en bleef daar staan, zijn rug tegen de deur leunend. Hij keek me met een veel te nonchalante blik aan die mijn bloed liet koken. Ik had het zelfs nog beter gevonden als hij gegrijnsd had, want nu keek hij alsof hij niets misdaan had.

"Waarom deed je dat?"

"Deed ik wat?"

"Naar Nathan en Addison gaan!"

"Ik zei dat ik mee wilde!"

"Ik zei dat ik niet wilde dat jij mee ging!"

David perste zijn lippen op elkaar en knikte. "Klopt." Mompelde hij terwijl hij naar de keuken liep.

Ik rolde mijn ogen.

"Ik vind het echt een klootzak actie dat je iets doet wanneer ik vraag of je het niet wilt doen."

"Ik vind het ook best wel een klootzak actie wanneer iemand die gebruik maakt van al mìjn spullen mìj dingen verplicht."

Ik perste mijn kaken op elkaar.
"Morgen ga ik voor een nieuw appartement kijken."

David keek op. "Echt?"
Jezus, waarom leek hij zo teleurgesteld?

"Uh, já."

"Mooi." Zei hij iets te menend. Hij loog.

"Misschien moet je nog wat aan je lieg-techniek doen."

Als ik had gekund, had ik nu weggelopen naar een andere kamer, maar dat kon niet, want er was alleen maar een slaap en badkamer.

David keek naar me, spande zijn kaakspieren, zei; "dat was geen leugen, Rachel. Misschien ben ik wel blij dat je gaat. Afgelopen week was je bijna aardig, maar nu kun je me alleen nog maar afzeiken, dus já, ik denk dat ik toch liever iemand anders heb die mijn bank inneemt en me de hele dag in de weg loopt en al mijn spullen op maakt."

Ik beet hard op mijn lip en stond op. "Prima, dan ga ik toch?!", en pakte mijn koffer waar lang niet al mijn kleding nog in zat en ritste die dicht. Ik liep naar de keuken, bleef even voor David staan en gaf hem een strakke blik terwijl ik mijn sleutels pakte.

"Klootzak."

En toen ging ik weg.

Ik liep de deur uit met mijn koffer en sleutels en het was stom dat ik niet al mijn spullen gepakt had, want zelfs mijn mobiel lag er nog, maar misschien was dat wel beter, want ik ging mooi niet meer terug. Ik trok mijn capuchon over mijn hoofd en liep stampvoetend naar mijn auto, smeet de koffer in de kofferbak en stapte in mijn auto.
Hoe een persoon je zó kan irriteren.

V & C & follow