Fuck, I think I'm in Love. (Rewritten)/(DUTCH)

63.

Nog nooit was ik zoveel op vakantie geweest met een persoon. Sowieso ging ik nooit echt op vakantie, maar nu ik met David was werd het een dingetje-, tripjes naar plekken.

David was zenuwachtig voor het vliegtuig, ik voor zijn moeder. David had mijn hand helemaal fijngeknepen bij het opstijgen, maar nu we eindelijk op hoogte waren en alles oké was was hij meer relaxt dan normaal-, verbazend relaxt zelfs. Zo relaxt dat ik vergeleken met hem honderd keer zo nerveus leek.

"Geez, stop met dat beengewiebel," zei David terwijl hij naar mijn been keek die omhoog omlaag omhoog omlaag ging.

"Sorry," ik stopte ermee. Ik was focking zenuwachtig.

"Je hoeft niet nerveus te zijn, mijn moeder is misschien een heks maar ze zal je niet opeten." Zei David.

Ik glimlachte en schudde mijn hoofd. "Ik haat het woord nerveus."

"Misschien komt dat omdat je nu nerveus bent."

"Omg, stop met het woord," ik keek naar hem en glimlachte omdat hij speels naar me glimlachte.

"Wat, maak ik je misschien nerveus?"

Ik lachte. "Ja! Stop!"

Hij grijnsde, gaf me een kus en ging weer met zijn rug tegen de stoelleuning zitten.
"Ik zal jou en je nervositeit alleen laten." Zei hij nadat hij zijn hoofd naar me gedraaid had.

***

Landen. Koffers. Uitchecken. Regen en kou. Taxi. Zenuwachtig zijn. Half ruzie maken met David. Uit de taxi. Stoep. Huis. David's moeder.
Het vloog allemaal voorbij en ik was bij allemaal in mijn eigen gedachte.
Tot nu.

Ik schrok op uit mijn gedachte en keek naar de moeder van David. O my god ik heb nu alweer een slechte indruk achtergelaten. Wat zei ze?!

Ik wist dat ze Judith heette, dat had David me al eerder verteld. Had ze zichzelf voorgesteld? Ze keek naar me alsof ik achterlijk was. Fuck, ik had echt moeten luisteren. Waarom luisterde ik niet?!

"Sorry, wat zei u?" Ik knipperde mijn ogen en keek kort naar David.

"Ik zei niets." Zei ze.
Nog beter! Ik had beter niks kunnen zeggen!

"Oh, haha," ik glimlachte ongemakkelijk en Judith keek me aan met een blik die me nog zenuwachtiger maakte dan ik al was.
Ik denk dat ik zo ga kotsen.

"Dus, jongedame, wat is je naam?" Vroeg ze.
David zuchtte. "Geez, mam, serieus?! Dat is Rachel, het meisje aan wie ik je al eerder heb voorgesteld? Bovendien heb ik je nog gebeld en haar naam meerdere keren genoemd!"

Zijn moeder keek naar me en toen naar David. "Ik herken haar niet. Ten tweede, kun je op een normale toon tegen me praten? Ik ben je moeder."

David rolde zijn ogen. "Het zou fijn zijn als we naar binnen mogen." Mompelde hij met zijn kaken op elkaar geklemd. Zijn moeder gaf hem een kijk-uit-of-ik-doe-je-wat-blik en liet ons toen naar binnen.

We zetten onze koffers en tassen neer in de gang en trokken onze jassen uit. David keek naar me met een dit-is-kut-en-ik-weet-hoe-je-je-voelt-maar-je-kunt-het-blik en ik gaf hem een klein glimlachje. We liepen de woonkamer in, licht, ruim maar toch wat ouderwets, en ik volgde David ongemakkelijk. Judith stond in de keuken. "Ik heb thee gezet. Willen jullie thee?" Voordat we konden antwoorden zei ze; "vast wel." en schonk ze 3 glazen in en zette ze op de tafel.

"Dus wie is ze? Je vriendinnetje?" Vroeg Judith aan David, mij niet een blik gunnend. Ze praatte heel gemeen en afkeurend, en het deed pijn. Een soort draai van je maag-, zo een die je voelt als iemand je gevoelens kwetst.