Fuck, I think I'm in Love. (Rewritten)/(DUTCH)

24.

"Zin om een film af te zeiken?" Vroeg David.

Dat is onze taal voor film kijken. Okay.

Ik rees mijn wenkbrauwen even, en knikte. "Uh, sure." Ik plofte naast hem op de bank neer om samen met hem een film op te zoeken.

"Geen romantiek." Waarschuwde ik.

"Waarom niet?"

"Sérieus?"

Hij knikte.

"Omdat ze cliché zijn!"

David scrolde door de lijst met films op de tv.

"En geen actie, géén bloed of geweren vandaag."

"Nog meer eisen?"

"Ik denk dat ik ze gehad heb."

We keken 'the place beyond the pines', en, eigenlijk, was het niet persé een film om af te zeiken. Het enige commentaar wat ik had was aan het eind, wat betekende dat Rachel Ivers een film goedgekeurd had.

Toen de film afgelopen was zakte ik kreunend en zuchtend onderuit. "Hmpf, nu ben ik moe,"
Goed gezegd.

"Goh, dat had ik niet verwacht." Zei David sarcastisch terwijl hij naar me keek. Hij begon te grijnzen toen ik mijn ogen rolde.

Ik duwde mezelf weer rechtop, pakte de afstandsbediening uit David's hand om de film uit te zetten en staarde naar het tv-scherm. Het was heel stil ineens, nu het geluid uit was en er niks anders was om de stilte mee te vullen.
Ik voelde hoe David's ogen op me brandden, dus ik keek opzij.

"Wat?"

Hij glimlachte even, en verward trok ik een wenkbrauw omhoog. Yo, what the fuck.

"Je kijkt alsof je zojuist het be-"

En toen

Weet je wat er toen gebeurde?

David leunde naar voren om me te zoenen.
Zoénen.

En ik was niet zo snel-, nope-, ik was laat van reactie en kreeg pas door wat hij wilde doen toen het al te laat was-, toen hij zijn lippen tegen de mijne drukte en ik zijn tong over mijn lippen voelde glijden.

Ik duwde hem zo snel als ik kon van me af en stond op.
Dat was mijn eerste kus. Of zoen. Of wat dat dan ook was. Het kwam nou niet echt van twee kanten.

"What the fuck deed je?!" En denk maar niet dat ik dat op een normale toon zei, nee zeker niet, de buren konden me overduidelijk horen, en de overburen, en de bovenburen.

David knipperde zijn ogen een paar keer en keek me verward aan. Alsof hij het heel raar vond hoe ik reageerde. Alsof hij het heel raar vond dat ik niet met hem wilde zoenen.

"Serieus?! Moest je dat serieus doen?!"
Rachel was in paniek. Erge paniek. 
Ik was ook heel boos. En eerlijk gezegd wist ik niet of ik dat op mezelf of op hem was.

David zei niets. Hij haalde een hand langs zijn kaak. Godver. Zeg godverdomme dan wat.

"Het was een weddenschap hè! Wat heb je gewonnen?!"

"Een wát?"

"Natuurlijk is het een weddenschap! Jezus! Wat moeten je vrienden wel niet van me denken?! Hoeveel geld heb je gewonnen? Hm?!"

"Waar héb je het over?"

"Dude! Je hebt me zojuist gezoénd! Dat was een wéddenschap, geef het toe dan!"

"Waarom zou ik over zoiets wedden?!" David begon terug te schreeuwen. Uit frustratie denk ik. Op dat moment was er geen seconde waarin ik nadacht over David's gevoelens-, nope, ik was pisnijdig op hem, op dat moment dacht ik alleen na over hoe boos ik wel niet op hem was.