Fuck, I think I'm in Love. (Rewritten)/(DUTCH)

61.

We gingen naar huis.
Het was namelijk 1 januari, en 3 januari moesten David en ik allebei weer werken.

We hadden oudejaarsavond met Addison en Nathan gevierd, erg bijzonder was het niet aangezien ze beide alleen maar aan Chloe konden denken en naar huis wilden.

(Oké, misschien had ik wel een paar drankjes meer op dan de rest en was dat wel bijzonder, maar zelfs dronken ik durfde mijn dronkenheid niet te veel te laten zien)

"Weet je zeker dat we alles hebben?" Vroeg ik aan David voordat ik de hotelkamerdeur definitief dichtdeed.

"Uhu," knikte hij.
"Ik geloof je niet." Zei ik, waarop hij zijn ogen rolde en zachtjes zuchtte. Ik liep terug de kamer in, keek nog een keer rond en toen ik echt zeker wist dat we alles hadden liep ik terug naar David en deed ik de deur dicht. "Oké, we kunnen gaan."

"Net ook al," mompelde hij terwijl hij begon te lopen. Ik liep achter hem aan, gaf hem een speelse duw en luisterde naar zijn gegrinnik met een kleine glimlach.

"Weet je, eigenlijk ben ik wel blij dat we terug naar huis gaan." Zei ik toen we in de lift stonden. David keek naar me en fronste. "Dus je hebt niet een ik-wil-hier-niet-nog-een-keer-weg-gevoel?"

Ik haalde mijn schouders op. "Het is niet dat ik hier nooit meer terug wil komen, maar eigenlijk is er niets mis met het warme weer in LA." Ik grijnsde en David glimlachte. De liftdeuren openden en we liepen naar de receptie, checkten uit en liepen naar de auto. We zetten onze koffers in de auto, keken naar elkaar als een wie-gaat-rijden-blik en David begon te grijnzen.
"Oké dan," zei hij terwijl hij naar de bestuurderskant liep.
Yes.

***

De rit was lang en stil. Niet omdat we boos op elkaar waren of omdat we ruzie hadden gehad, gewoon omdat we vrede hadden met de stilte die er was en beide geen behoeften aan praten hadden. We waren ook allebei moe-, ik wist eerlijk gezegd niet zo goed waarom, maar we waren beiden úitgeput. Op de helft van de rit, toen David écht moe begon te worden, nam ik het stuur over en toen we eindelijk thuiskwamen was het middernacht.

"Dave? Word wakker," fluisterde ik terwijl ik David heen en weer schudde. Hij kreunde, schrok en opende zijn ogen. "Is er iets?"

Ik glimlachte en schudde mijn hoofd. "Nee, we zijn thuis."

"Oh," David wreef in zijn ogen en ging rechtop zitten, opende vervolgens zijn deur en stapte uit. Ik deed hetzelfde, we haalden de koffers uit de auto en liepen toen beiden uitgeput richting het appartement, wat ik stiekem toch wel een beetje gemist had.

"Moeten we deze koffers meteen opruimen?" Vroeg David toen we eindelijk binnenstonden.

"Mwneh," zei ik terwijl ik mijn schoenen uittrok en richting de slaapkamer liep.
"Ik vind naar bed gaan een beter idee."

"Je wat?"

"Slapen, David. Ik bedoel slapen. Geen sex." Ik trok mijn broek uit en ging in bed liggen, te moe om een pyjama aan te trekken. David kwam bij me liggen, sloeg zijn armen om me heen en ik viel binnen 2 minuten in slaap.

***

Alles was weer zoals het was.

Ik werk. David werkt. We komen thuis. We eten. We praten. We slapen.
Niet echt heel spannend of zo.

In het weekend, toen we allebei vrij waren, nam David me mee om naar het nieuwe appartement te kijken.

"Waar is het, eigenlijk?" Vroeg ik terwijl we in de auto zaten.

"Dat is nog geheim."

"Oké.., uhm, is het-"
"Geen vragen, Rachel. Alles is geheim." David keek naar me en glimlachte. Ik rolde mijn ogen en zuchtte dramatisch. "Prima, dan wacht ik wel weer."

Toen David de auto parkeerde op een klein parkeerplaatsje kreeg ik al snel door dat het dichterbij het strand was. Ik dacht dat je het zelfs wel kon zien vanaf hier, misschien op een hogere verdieping.

"Eigenlijk, wil ik dat je je ogen dicht houdt."
"Je wilt wat?" Ik fronste en keek naar David.
"Jep, draai je om."
"Ma-"
David pakte me vast, draaide me om en hield zijn handen voor mijn ogen. "Oké, loop maar. Ik zeg waar je heen moet."

Ik hield zijn polsen vast, puur omdat ik hem op die manier om de een of andere reden meer vertrouwde, en begon langzaam te lopen.

"Oké, hier is een opstapje," zei David. Ik tilde mijn voet wat meer op en hoorde David grinniken.
"Hey! Geen gelach!"
"Sorry," ik kon hem al voor me zien met een brede grijns op zijn gezicht en moest zelf ook licht grijnzen.

David bleef me aanwijzingen geven, net zolang tot we ergens binnen stonden en David zijn handen van mijn ogen haalde.

Wat ik zag? Een deur.

"Hier," David gaf me de sleutel. "Maak jij het maar open."

Ik glimlachte, knikte en nam de sleutels aan. Vervolgens draaide ik het slot open, opende ik de deur en liep naar binnen.

Fronsend keek ik naar David. "Serieus?"
"Serieus."
"Dit is geen grap, toch?"
"Volkomen serieus."

Het appartement was ruim, met witte muren en grote ramen die uitkeken over een deel van de stad dat eindigde bij de zee. Er zat een balkon aan vast, ik denk dat dit de tweede of derde verdieping was, en ik liep verder naar binnen om meer te kunnen zien.
Het appartement stond nog leeg, er was een ingebouwde keuken en deuren die leden naar een slaapkamer, badkamer en nog een kamer. Het was een stuk groter dan waar we nu woonden en ik draaide me weer om naar David.
"Serieus?" Vroeg ik nog eens ongeloofwaardig.
David glimlachte. "Serieus."

"Serieus?!!!!!!"
David lachte.

"Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ga hier vandaag niet meer weg. Ik slaap wel op de grond," zei ik grijnzend.

"Betekend dat dat je het appartement leuk vindt?"
Ik knikte en liep naar hem toe. "Heel leuk," ik ging op mijn tenen staan en legde mijn handen op zijn wangen, gaf hem een kus op zijn lippen en keek hem glimlachend aan.
"Ja?" Vroeg hij terwijl hij mijn polsen pakte en mijn handen op hun plek hield.

Ik knikte. "Uhu," zei ik.

David keek naar me en ik slikte. Hij leunde naar me toe en zoende me, ik zoende hem terug, tot hij me tegen de muur aanduwde en ik weer stopte.

"Dave, niet hier," zei ik.
Hij keek naar me en ik keek naar hem, leunde tegen de muur. "We kunnen..., op de grond, of zo," zei hij terwijl hij weer dichter naar me toe leunde. Ik grinnikte en draaide mijn hoofd weg. "Dave, zwanger worden is ook niet echt een optie," zei ik.

David zuchtte en trok zich terug. "Ja, je hebt gelijk."

Ik grinnikte.

"Wat?" Vroeg hij.

"Er is niks leuker dan een seksueel gefrustreerde David." Zei ik. David keek grijnzend weg en maakte de kleine ruimte tussen ons wat groter.

"Is het goed als ik nu een paar van mijn inrichtingsideeën aan je vertel?" Vroeg hij.
Ik glimlachte en knikte.

David begon te vertellen over elk detail in het huis. Dat hij een ander bed wilde, de bank van het oude appartement niet weg wilde doen, ga zo door. We kookten die avond, nadat we in de supermarkt eten hadden gehaald, in het appartement dat alleen een keuken had en aten zittend op de grond met kaarsen om ons heen als licht.

Die avond gingen we weer naar huis, ik was zelfs een beetje teleurgesteld.
Raar om te zeggen;
Ik hield van het appartement.

V & C & follow.