Fuck, I think I'm in Love. (Rewritten)/(DUTCH)

14.

Je merkt pas hoe veel je een bed gemist hebt als je erin wakker word. Geloof me.
Het was al licht toen ik wakker werd en mijn gevoel vertelde me dat het niet pas 9 uur s'ochtends was.

Ik kreunde geïrriteerd omdat ik niet verder kon slapen, verstopte mijn gezicht in het kussen, en toen dacht ik,

Wacht, dit is David's bed.
David's dekbed en David's kussen.
Ik moet er uit.

Ik draaide me op mijn rug en ging zitten.
Veel te snel voor mijn doen.

Ik stond op, maakte mijn haar gangbaar voordat ik de kamer uitliep en liep naar de woonkamer.

David zat op de bank en zei; "goedemiddag."

Ik keek op de klok, die 13:30 aangaf.

"Ik wil even duidelijk maken dat het feit dat ik in jouw bed geslapen heb niks betekend." Voor de tweede keer.

David fronste zijn wenkbrauwen en keek licht geamuseerd toen hij "maar natuurlijk," zei.

"Bovendien ben je mijn type niet, dus dat moet je ook maar uit je hoofd zetten, als het ooit eens langskomt."

David's glimlach vervaagde even, kwam weer terug, en toen zei hij; "oké,"

"Ik ben je type niet, toch?"
Ik moest het horen, anders kon ik hier nooit meer gerust slapen. Echt niet. Dan pakte ik nu mijn koffers en verhuisde ik naar Antarctica. Tussen de pinguïns en de ijsberen hoef ik me tenminste geen zorgen te maken over mensen.

David perste zijn lippen op elkaar, fronste zijn wenkbrauwen, schudde zijn hoofd, en zei "nope."

Ik liep naar de keuken en pakte cornflakes.

"Mooi. Moet je niet werken?"
Oké, in normale Rachel-staat zal ik dat nooit vragen. Ik deed nooit geïnteresseerd in mensen, ook niet in David.
Ik was vrolijk.
Dat is slecht.

Het was zaterdag, maar eens in de maand werkte David ook op zaterdag, soms twee keer per maand. Vandaag was de eens-per-maand werkdag.

"Ik heb vrij genomen,"

"Waarom?"

Stilte.

"Wacht, toch niet voor mij hè?!"
Voor de tweede keer nog wel.

"Waarom zou ik vrij voor je nemen?"

Nou, misschien omdat je wilde weten hoe het met me gaat.
Omg, Rachel, zet die gedachte uit je hoofd. Tuurlijk is dat niet zo, zo perfect is hij nou ook weer niet. Sprookjes bestaan njet.

Ik deed wat cornflakes in een kom en keek hem achterdochtig aan terwijl ik een hap nam van mijn cornflakes.

Oké, Rachel, haal die rare gedachtes toch uit je hoofd. Hij wilde gewoon een dag vrij.

"Je weet dat daar geen melk bij zit, toch?"

"Onderschat cornflakes zonder melk niet, mijn kind." Zei ik kauwend.

"Wat voor werk doe je, eigenlijk?" Vroeg ik toen ik mijn cornflakes doorgeslikt had. Ik pakte melk uit de koelkast en deed het bij de cornflakes.

"Ken je The Wolf Of Wallstreet?"

Ik stopte de melk terug in de koelkast en keek naar hem. "Ja, maar wat heeft dat er nou weer mee te maken?"