Fuck, I think I'm in Love. (Rewritten)/(DUTCH)

58.

Toen ik uit-(frustratie)-gehuild was klom ik op bed en sloeg ik mijn armen om mijn benen.

Oké, ik had spijt.
Oké, ik meende niet wat ik gezegd had.
Oké, ik wilde naar David toe.
Oké, ik had het alweer fucking verpest.

Ik hoopte dat David terug zou komen.
Om 3 uur kwam hij niet terug.
Om 4 uur kwam hij niet terug.
Om 5 uur kwam hij niet terug.
Om 6 uur kwam hij niet terug.
Om 7 uur kwam hij niet terug.
Om 8 uur was ik zo in paniek dat ik mijn autosleutels gepakt had en naar de plek waar Addison en Nathan verbleven reed. Panisch was ik-, bang dat er iets gebeurd was met David, of dat hij weggegaan was, elk mogelijk slecht ding wat er maar kon gebeuren spookte door mijn hoofd heen.

Toen ik aanbelde hoopte ik met heel mijn ziel dat Nathan's ouders niet open zouden doen. Puur omdat ik niet wilde dat ze zagen hoe ik er aan toe was. 

En toen deed Nathan's moeder open.

"Um, kun je Addison voor me halen?" Vroeg ik met gebroken stem proberend niet te huilen, mijn tranen van mijn wangen wegvegend.

"Gaat alles goed?" Vroeg ze.
"Alles gaat prima." Zei ik.

Ze glimlachte, ik was dankbaar dat het donker was waardoor je mijn gezicht niet goed kon zien, en knikte. "Ik zal haar halen."

Ze liep terug naar binnen en ik begon weer te huilen. Want jezus ik ben een jankerd.

Toen Addison opendeed trok ze haar wenkbrauwen op. "Rachel? Wat doe jij hier?"

"Is David hier?"

"Nee, hoezo?" Ze trok me zachtjes naar binnen. "Huil je? Je huilt! Waarom huil je?"

David is niet hier fuck fuck fuck.

"Heb je weer eens ruzie met David gehad?" Vroeg ze alsof dat alles verklaarde.

Ik begon nog harder te huilen. "Hij is niet teruggekomen en ik weet niet-"
"Kom op, wil je naar boven? Dan heb je geen ouders van Nathan op je lip."

Ik knikte en liep voor haar naar boven. Ze wees me de weg en ik liep de slaapkamer in die ze aanwees. Thank god, geen Nathan hier.

"Ga zitten, ik ga wat drinken voor je pakken."

Ik ging zitten op bed en veegde mijn wangen droog. Jeetje wat beschamend dat Addison me zo zag.

Addison kwam terug met een glas water en gaf het aan me. Ik nam het aan en keek er alleen naar, helemaal geen zin om het op te drinken.

"Wat is er gebeurd? Is David weg?"
Ik knikte, keek naar mijn glas die ik steeds net niet ver genoeg bewoog om het op de grond te laten lekken.

"En jullie hadden ruzie?"
Ik knikte.

"Waarover?"
Goede vraag.

"Uhm, het liep misschien een beetje uit de hand." Zei ik.

Addison grinnikte zacht en schudde haar hoofd. "Volgensmij loopt alles waarmee jij iets te maken hebt uit de hand."

Ik wilde meelachen, maar het lukte niet en ik keek weg.

"Dus Dave is niet hier?"

"Nee, niet meer gezien sinds gister."

"Sorry voor mijn dronkenschap van gister."

Addison grinnikte. "Jij was de enige die alles nog leuk hield, bedankt, juist."

"Dat zei David ook." Fluisterde ik.

Stilte.

"Is Nathan er?"
"Beneden."

"Heeft David hem gebeld, of zo?"
"Niet dat ik weet."