Fuck, I think I'm in Love. (Rewritten)/(DUTCH)

37.

Het was gelukt.

Ik stapte uit de auto zodra het geparkeerd stond, pakte mijn tas met spullen uit de achterbak en liep naar de voordeur met Addison op mijn hielen.

Ik klopte op de voordeur, omdat ik geen sleutels had en David zo wist dat ik het was, en wachtte tot er een teken van leven zou verschijnen.

Ik hoorde voetstappen.
De deur ging open.

Ik glimlachte voordat ik hem zelfs al had gezien. Ik had David al een week niet meer gezien en ik had hem zoveel gemist dat ik verbaasd was over mezelf dat ik überhaupt in staat was iemand te kunnen missen.

Toen ik David zag glimlachte ik nog breder dan eerst en eerst keek hij even verbaasd, maar al snel maakte dat plaats voor een glimlach. Ik wilde hem knuffelen, maar niet met Addison erbij, niet met iemand erbij. Ik hield van hem, en dat mocht iedereen weten, maar klef zijn in het openbaar of met andere mensen erbij ging me te ver.
Want ik ben en blijf Rachel.

"Hey," zei David. Hij keek even naar Addison en toen terug naar mij.

Ik wil naar binnen ik wil Addison wegsturen ik wil hem zoenen.

Ik liep naar binnen nadat David zich omgedraaid had en terug naar binnen liep met Addison op mijn hielen. Ik zette mijn tas op de eettafel en keek naar Addison wachtend tot ze wegging. Ik was boos op haar, en waarschijnlijk kon alleen tijd dat laten vervagen, want ze had me geholpen alleen dat kon ik nu niet zien.

David stond achter me en ik kon zijn warmte van zijn lichaam voelen zonder hem aan te raken. Ik wilde hem aanraken.

Addison haalde haar hand door haar haar. "Uh, juist," ze keek naar ons en schudde haar hoofd. Waarschijnlijk vond ze het raar dat we een koppel waren.
Same.

"Kan ik je even spreken?.., David..,?" Vroeg Addison ongemakkelijk.

"Prima." Zei hij.

"Zonder Rachel erbij..,"

"Ik denk dat ik er wel bij kan blijven," zei ik terwijl ik haar aankeek.

Addison opende haar mond en sloot het weer. "Rachel mag het wel horen." Zei David.

Addison knikte kort en legde haar hand in haar nek. "Uh, ik wilde zeggen dat, of eigenlijk vragen, om..," ze wees even naar me, "op haar te letten en het me te laten weten als er iets is."

Ik rolde mijn ogen en keek weg. Ik was geen klein kind meer waar op gelet moest worden.

"Ja, prima," mompelde David en hij legde zijn hand op mijn schouder.

Addison keek naar mijn schouder en toen naar mij en ik rolde mijn ogen en haalde zijn hand van mijn schouder omdat ik het eigenlijk een beetje raar vond en vroeg; "was dat alles?" aan Addison, die als antwoord zacht knikte.

"Jep, ik ga dan maar..," langzaam draaide ze zich om.

"Ik zal even..," David liep met haar mee naar ze voordeur en alles wat ongemakkelijk. Toen Addison verdwenen was uit mijn blik keek ik wat rond en beet ik op de binnenkant van mijn wang toen ik David in mijn ooghoeken terug zag komen lopen.

"Ik heb je gemist," zei hij met een kleine glimlach terwijl hij naar me toeliep. Ik glimlachte terug en ging op mijn tenen staan om hem te zoenen.

Hij twijfelde even.
Ik trok me terug. "Wat is er?"

Hij schudde zijn hoofd. "Niks,"

Ik keek hem aan in de hoop dat hij meer zou zeggen, maar hij zoende me voordat ik tot hem kon doordringen en ik zoende hem terug.