Fuck, I think I'm in Love. (Rewritten)/(DUTCH)

60.

Pillen slikken.
Pillen slikken!
Hoe kwam hij erbij?!

Toen we klaar waren met eten liet ik mijn vork luid op mijn bord vallen en keek ik naar David. "Ben je klaar? Kijk uit, straks wordt ik nog depressief als je nee zegt."

"Rachel...,"

"Niks Rachel! Jij bent hier degene die zich besluit te gedragen als een klootzak. Je weet dat ik dat niet wil, begin er dan ook niet over. Rot op, ik ga." Ik stond op en liep naar de kassa om af te rekenen.

David liep achter me aan. "Rach," Reetsj.
Ik had serieus een zwak voor hem als hij me zo noemde, maar ik klemde mijn kaken stevig op elkaar, zweeg en glimlachte geforceerd naar de serveerster die aan kwam lopen. "Ik wil graag afrekenen."
De serveerster knikte en liep weer weg, om de bestelling te bekijken, en ik keek zorgvuldig naar hoe ze elke stap zette. Ik leidde mezelf af van David. Ik wilde niet met hem praten.

"Laat mij betalen," zei David.

Ik keek naar hem. "Ik betaal. Ik heb namelijk nu nog geld aangezien ik mijn medicijnen nog niet gekocht heb." Zei ik spottend en sarcastisch. Ik draaide mijn gezicht weg toen ik de serveerster weer aan zag komen lopen en glimlachte weer. "Bedankt." Zei ik terwijl ik mijn portemonnee pakte.
"Rach,"

"Ga maar alvast naar de auto, ik kom zo." Zei ik proberend aardig tegenover de serveerster over te komen met een vuile ondertoon naar David toe.
David zuchtte en liep weg. Ik betaalde en liep even later ook naar buiten. David zat al in de auto aan de rijderskant en ik stapte in.
"Mag ik nu ook al niet meer rijden? Ik slik nog geen medicijnen, hoor, ik ben nog helemaal 100% nuchter. Rijden zal geen gevaar zijn." Zei ik terwijl ik hem geïrriteerd aankeek.

"Jezus Rachel, ik bedoelde het goed, maar als jij het niet wilt hoeft het van mij ook niet."
"Blijkbaar wil je het wel!"
"Het enige wat ik wil is een vriendinnetje die zich vrolijk voelt en blij is in haar eigen vel, jezus," hij keek weg.
"De laatste tijd ben je zo anders," zei hij zacht en hij keek weer naar me. "Ik wil gewoon mijn oude Rachel terug."

"Ik bén jouw Rachel niet. Ten tweede, met medicijnen krijg je mij niet terug, maar een of ander vriendinnetje volgestopt met hormonen waardoor ze ineens vrolijk gaat doen. Je weet dat ik het niet wil, dus je zou er ook als een normaal mens over kunnen praten zonder dat je er fucking pillen bij betrekt."

David sloeg zijn ogen neer en knipperde ze. Ik zweer dat hij traanogen had.

"Ga je huilen? Niet huilen! Ik ben degene die hier moet huilen!"
David lachte zacht en schudde zijn hoofd, keek toen weer naar mij.

"Ik wil je niet kwijt, oké?"
"Je raakt me niet kwijt." Zei ik afstandelijk. Ik keek weg naar mijn handen omdat het onderwerp me ongemakkelijk maakte en slikte.

"Ik wil ook geen ruzie meer,"
"Als je de oude Rachel wilt, zul je met de ruzies moeten dealen."

Ik zag hem glimlachen en zijn hoofd schudden in mijn ooghoek.

"Mag ik je iets geven?" Vroeg hij.

"Nee."

"Ah?"

"Serieus. Ik wil niets van je. Ik ben nog boos."
Eigenlijk was ik niet meer boos. Na het zien van zijn betraande ogen was elk beetje van kwaadheid op hem verdwenen.- Als sneeuw voor de zon.

"Als laat kerstcadeautje,"

Ik had hem helemaal geen kerstcadeau gegeven door al dit gedoe.

"Ik wil het niet."

David haalde iets in zijn jaszak, pakte mijn hand ookal deed ik er eerst moeilijk over en legde er een koud voorwerp in, zijn hand eroverheen houdend zodat ik het niet kon zien.