Fuck, I think I'm in Love. (Rewritten)/(DUTCH)

56.

De volgende dag werd ik wakker met barstende koppijn.
Geen hoofdpijn, koppijn.
En misselijk, boy oh boy, alsof ik mijn ingewanden er elk moment uit kon kotsen.

Kreunend tilde ik mijn hoofd van David's borst en keek ik op de klok.

Half 2.

Ik keek naar David. Hij sliep nog.

Wacht.
Het is half 2.
We moeten om half 3 bij Nathan en Addison zijn (of eigenlijk; het huis van de ouders van Nathan) en het rijden alleen al ging ons een half uur kosten.

Fuck.

"Dave, hey, wakker worden," ik kneep in zijn neus waardoor zijn ogen gelijk opengingen van schrik en grinnikte zacht, wat mijn hoofdpijn alleen maar erger maakte. Buiten dat was ik zo kotsmisselijk dat ik nu al aan het plannen was zo mijn vinger in mijn keel te steken en voelde mijn mond droger dan de woestijn.

"Waarom deed je dat?"

"Uhm, we moeten over een half uur weg."
Volgensmij was ik nog licht stoned.
De grootste stresskip op aarde stresste niet terwijl ze nog keiveel moest doen in een halfuur.

"Fuck," mompelde David terwijl hij zijn ogen dichtkneep en over zijn voorhoofd wreef.

"Ik ga douchen en kotsen," zei ik terwijl ik een laken pakte om mijn naakte lichaam mee te bedekken. Ik stond op uit bed en liep naar de badkamer.
"Merry Christmas!"

Ik kotste-, al een hele opluchting, maar ik voelde me erna nog steeds vreselijk en had na een slok water genomen te hebben een vet raar gevoel in mijn maag-, douchte, wat me een stuk meer bij bewustzijn bracht, en begon me te haasten.

"Fuck, hoelaat is het?" Ik stormde naar de kledingkast toe om kleding uit te zoeken.

"Vijf voor twee." David lag nog steeds in bed.

Ik draaide me om. "Vijf voor twee?! We hebben nog maar vijf minuten, schiet op!"

David kreunde, grijnsde en stond op uit bed.
"Ik heb een cadeautje voor je."

"Niet nu, we kunnen het niet maken om te laat te komen," zei ik.

"We komen gewoon fashionably late." David liep naar me toe met een cadeautje in zijn hand.

"Dave, serieus! Schiet op!" Me bewegen voelde vreselijk-, staan überhaupt. Ik wilde gaan liggen met een emmer naast me. Ja, dat wilde ik

"Maak open," David duwde het cadeautje in mijn handen en ik maakte het zuchtend open, omdat ik wilde dat hij opschoot.

"Heb je een jurk voor me gekocht?" Vroeg ik geïrriteerd.
"Ik wil dat je het draagt."

"Ik draag geen jurkjes." Mompelde ik terwijl ik het cadeautje terug in zijn handen duwde.

Een kater en stress ging nooit goed samen bij mij.

"Wat ga je dan dragen?" Vroeg hij.

"Ik heb een-," een blouse meegenomen,
Waar de fuck is het?

Ik keek weer naar David. "Heb je mijn blouse verstopt?"

David begon te grijnzen.

"David! Waarom?!" Ik begon de vreselijk rommelige kamer af te struinen opzoek naar de blouse. Bewegen was zo vreselijk. Holy shit.

"Eigenlijk heb ik hem thuis al uit je koffer gehaald," zei David terwijl hij begon te lachen.

"Dave!" Ik keek hem boos aan.

"Het ziet ernaar uit dat je deze moet dragen," zei hij terwijl hij het jurkje naar me uitreek.

"Ik draag wel een blouse van jou." Zei ik stug.