Bölüm 8

182 14 1
                                    

Kimsin? : Çiçek kız. Bir şey sorabilir miyim?

Ben : Sorabilirsin.

Kimsin? : Kendini hiç boşlukta hissettin mi? Sanki tüm dünya senin üzerine gelerek seni boşluğa doğru itmiş gibi.

  Okuduğum şey bir anlığına kaşlarını çatmama sebep olmuştu. Böyle bir soru beklemiyordum doğrusu. Neden böyle bir soru sordu ki şimdi?

  Gerçi... Aslında olmuştu. Hafıza kaybının ilk zamanları ne yapacağımı bilemez halde ailemin dibinden ayrılmadığımı hatırlıyordum.

Ben : Evet. Yaklaşık 2 ay boyunca.

Kimsin? : Hafıza kaybı olayının hemen sonrasından mı bahsediyorsun? Sürekli ağlamıştın.

Bu çocuk benim hakkımda herşeyi nasıl bilebiliyor? Bu beni gerçekten korkutuyor.

Ben : Evet. Ama sen bunu nereden biliyorsun?

Kimsin? : Bunun bir önemi var mı?

Ben : Sence?

Kimsin? : Bence yok.

Gözlerimi devirdim. Bunu diyeceğini zaten tahmin edebiliyordum. Ama bir sorununun olduğunu fark etmiştim ve nedense bunu benimle paylaşarak rahatlamasını istiyordum.

Kimsin? : Ama biliyor musun çiçek kız? Ben o günlere geri dönmek istemiyorum.

Ben : Hangi günlere?

Ne demek istediğine dair tek anladığım kötü zamanlar geçirdiği ve o günlere geri dönmek istemediği idi. Ama neler yaşadığını bilmiyordum.

Kimsin? : Eğer olur da her şeyi hatırlarsan anlayacağın bir şey çiçek kız.

Ben : O zaman şimdi her ne yaşadıysan anlatsan da anlasam diyorum. Tabii anlatmak zorunda değilsin. Seni anlarım.

Kimsin? : Sadece... Korkuyorum çiçek kız. Hayallerimin yine yıkılmasından korkuyorum.

Ben : Hayallerin mi? Hangi hayallerden bahsediyorsun?

Onun hakkında hiçbir şey bilmediğimden bu soruyu sorma gereği duymuştum. Ona biraz sert davrandığımdan bu günlük yumuşamaya çalışıyordum. Normalde ne kadar terslersem tersleyeyim kimseye bu kadar sert davrandığımı hatırlamıyordum. Bir şekilde telafi etmem gerekiyordu.

Kimsin? : Ailemle ilgili yapamadığım hayaller, geleceğim ile ilgili hayaller... Hepsi daha önce yerle bir oldu zaten.

Kimsin? : Hani bana beni yerin dibine kaydetmekten bahsetmiştin ya.

O günü çok iyi hatırlıyordum. Telefon numarasını kaydetmem için ısrar ettiğinde söylemiştim bunu. Üzerinden 3 gün geçmişti ve hala onunla konuşuyordum. Bu gerçekten garip değil mi?

Kimsin? : Ben zaten yerin dibindeyken beni nasıl yerin dibine kaydedebilirsin ki çiçek kız?

Bir süre öylece telefona baktım. Gerçekten bu kadar kötü mü hissediyor? Acaba ne yaşadı? Onu sakinleştirmeye çalışmalıyım. Ama ben bu konularda kötüyümdür.

Ben : Yerin dibinde olduğunu sanmıyorum 'Kimsin?'.

Ben : Seni tanımıyorum ama her ne yaşarsan yaşa eğer iyi biriysen yerin dibinde değilsindir. Öyle hissediyor olabilirsin ama değilsin bence.

Ben : Anladığım kadarıyla zor bir hayat yaşamışsın. Seni yere yıkmaya çalışmışlar. Başarmış da olmalılar ki sen böyle hissediyorsun. Kendimi bilmiyorum çünkü bildiğin üzere hiçbir şey hatırlamıyorum. Ama yere düştükçe, çıkış yollarını da görürsün Kimsin. Böylece de çıkış yolunu bulursun. Bunu denemelisin bence.

Silinen Anılar (Yarı Texting)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin