Silinen Anılar (Yarı Texting)

Bölüm 28

3 yıl önce;

"Bakıyorum da görüşmeyeli kendinizi geliştirmişsiniz. Tebrik ederim."

Beyaz döşenmiş odaya giren kişi ile onlarla biraz uğraşabileceğimi düşünmüştüm. Normalde her ne kadar böyle şeyleri sevmesem de burada başka biri gibi olduğumdan şu an bana normal geliyordu.

"Sen de görüşmeyeli daha fazla teknik öğrenmişsin. Tebrik ederim."

"Sayenizde öğreniyoruz işte bir şeyler. De siz neden resmileşmiyorsunuz? Bizleri herkese açıklasanız ya? Üzerimizde deneyler yapmaya çalıştığınızı söyleseniz ne güzel olur aslında. Benim kaçtığım flan yok sonuçta."

"Daha 1 saat önce bizden kaçmaya çalışan sen değil miydin yoksa?"

Haklı valla. Daha 1 saat önce abimle konuşup bana yardım etmesini isterken yakalanmıştım. Şimdi gelmiş 'Kaçtığım flan yok' diyorum. Ya ben salağım ya da onlar çok zekiler. İlki daha mantıklı bence.

"Kovalamasaydınız kaçmazdım. Beni bir şey yapmadığım halde öylece kaçıramazsınız. Polisleri ararsam burada 1 dakika bile duramazsınız."

"Böyle bir salaklığı yapmayacağını ikimiz de biliyoruz Açelya. Haksız mıyım?"

Haklı. Şu an bunu yapmak istesem de korkum daha ağır bastığından bunu yapmazdım. Ama bunu bilmesine gerek yok değil mi?

"Haksızsın. Buradan çıktığımda polisi arayarak beni kaçırdığınızı söyleyeceğim. O zaman görün bakalım burada durabiliyor musunuz? Herkesi bırakmak zorunda kalacaksınız."

"Öyle ummaya devam et çiçekçik. Kendin olmadığından bunları dediğinin farkında değil miyim sanıyorsun?"

Neden bütün karşılaştığım insanlar zeki olmak zorundalar? Bu beni sinir etmeye başlıyor.

"Kendim olmamaktan kastınız güçlerimi kullanamamam, kullandığım anda boynumda acı hissetmem ve bu şeyin nefes almamı zorlaştırdığı hissetmemse haklısın. Kendimde değilim. Ama bunu düzeltmekte özgürsünüz. Boynumdaki şeyi çıkarmak sizin için oldukça kolay bir şey olmalı."

"Zekanı başka şeylerde kullansan iyi olur küçük hanım."

  Gözlerimi kısarak ona baktığımda o da ciddi bir hal almıştı. Pekala, sanırım şimdi hoşlanmayacağım bir şey söyleyecekti. Bu iyiye işaret değil. Bu arada boynumdaki şeyle daha fazla oynamazsam çok iyi olur bence.

"Ben ciddiyim. Nefes almakta zorlanıyorum. Bu şey sanki boynumu sıkıyormuş gibi hissettiriyor. Hatta boynumu kapatan şeyler giyemiyorum bu yüzden."

  Haklıydım. Boynumun önünü kapatan kazaklar giydiğimde kendimi rahatsız hissediyor, o kısmı öne doğru çekmeye çalışıyordum. Ama şu an bunu yapamadığımdan gerçekten rahatsız hissediyordum kendimi.

"Bunu düşüneceğim. Ama bana bazı şeylerden bahsedersen tabii."

"Ne gibi?"

  Kaşlarımı çatarak ona baktığımda diyeceği şeyin ne olduğunu merak etmedim desem yalan olur doğrusu.

"Mesela burada tanıdığın başka arkadaşların olup olmadığından bahsederek başlayabilirsin."

"Senden mi bahsedeceğim yani? Gerçi arkadaş olduğumuzu düşünmüyorum ama olsun. Pekala. Kabasın, böyle bir şeyin içine bulaştığın için de salak, abimin bulup seni öldürmekten beter edeceği için de zavallısın. Daha sayayım mı?"