Silinen Anılar (Yarı Texting)

Bölüm 33

4 yıl önce;

"Açelya! Dur bekle beni!"

  Duyduğum ses ile önce dursam da sonradan yine ağlayarak koşmaya devam etmiştim. Şu an gerçekten yalnız kalmaya ihtiyacım vardı ve ağbim büyük bir ustalıkla bunu engelemeyi başarıyordu.

"Açelya! Dursana!"

"Abi rahat bırak beni!"

  Sahile daha da yaklaştığımı fark ettiğimde durdum ve arkama dönerek abime baktım. Ben ağlarken o ise anlayamadığım bakışlarla bana bakıyordu.

"Açelya evden kaçmak ne demek ya? Korkudan öldürecek misin bizi?"

"Benim kaçtığım flan yok abi! Sadece yalnız kalmaya ihtiyacım var."

  Bana biraz daha yaklaştığında kendimi geri atmıştım. Bu ise onu durdurmaya yetmişti. Eğer beni sevmiyorsa bana yaklaşmak zorunda değil sonuçta. Değil mi? Ayrıca şu an güçlerimi yaydığımdan fazla yaklaşmak istemiyor da olabilirdi.

"Yaklaşma! Bir ucubenin sana zarar vermesini istemezsin değil mi?"

"Kendine ucube demeyi kes Açelya!"

"Değil miyim ha? Şuna baksana! Durduramıyorum bile!"

  Yerdeki bitkileri göstererek demiştim bunu. Pekala, güçleri sevmiyor değilim ama bu şekilde değil. Eğer benden nefret eden biri varsa ben o gücü sevemem ki.

"E ne olmuş yani? Farklı olduğunu herkese gösteriyorsun işte. Sen farklısın Açelya. Ve bunu sen de biliyorsun."

"Biliyorum da ne değişiyor ağbi? Kontrol edebiliyor muyum? Bence cevap şu an karşında. Olduğum kişiyi saklamam gerekmiyor mu? Ben neden olduğum kişiyi saklamak zorundayım ki? Ben farklı olmak istesem bile bu şekilde istemiyorum. Nefretle bakan bakışlar istemiyorum abi."

"Kim nefretle baktı sana? Anlatsana ne olduğunu!"

  Ağlamam artarken yere çökerek ağlamaya devam ettim. Artık dayanamıyordum. Sanki kötü bir varlıkmışım da durdurulmam gerekiyormuş gibi hissediyordum.

  Abimin hızla yanıma gelerek oturduğunu ve bana sarıldığını fark ettiğimde hala ağlamaya devam ediyordum. Sulu göz olduğumu söylemiş miydim?

"Açelya? Ne oldu? Hadi anlat bana."

"I-ıh."

  Başımı olumsuz anlamda sallamıştım. Şu an konuşarak onu da üzmek istemiyordum.

"Hadi ama! Bana her şeyi anlatabileceğini biliyorsun Açelya. Lütfen. Belki sana yardımcı olabilirim ha?"

"Bu öyle bir şey değil abi. Bu hayatım boyunca karşılaşacağım bir şey. Ve ben bunu istemiyorum. Ya şu halime baksana!"

  Geri çekilerek söylemiştim bunu. Hala ağlıyordum ve gözlerimin yine yeşil olduğuna yemin edebilirdim. Ama şu an bunu istediğimi pek sanmıyorum.

"Ne varmış halinde? Hasta mısın? Hayır. Toz içerisinde mi kaldın? Hayır. Fakir misin? Hayır. E o zaman sorun ne?"

"Görmüyor musun? Etrafına baksana! Her birini duyuyorum ağbi. Ne konuştuklarını, ne hissettiklerini, acı çekip çekmediklerini... Hepsini hissediyorum, duyuyorum. Bazen... O kadar çok konuşuyorlar, o kadar çok acı çekiyorlar ki... Dayanamıyorum. Sanki her yerim ağrıyormuş gibi hissediyorum. Sonra... Bazen böyle... Biri görmesin diye çok saba sarf ediyorum. Neden biliyor musun? O bana nefret ile bakacak olan bakışları görmemek için.''