Silinen Anılar (Yarı Texting)

Bölüm 20

"N-ne?"

  Şu an karşımda duran Kimsin'e şaşkınlıkla bakıyordum. Ne diyeceğimi bilemez halde donakalmıştım. Daha dün karşıma çıkmayacağını söyleyen kişi şu an karşımdaydı. Ne yapacağımı bilemiyordum. Sanki donup kalmış gibiydim. Kalbim hızla atarken o bana sırıtarak bakıyordu. Gözlerine baktığımda o günkü mavi gözlerin şu an karşımda olduğunu fark etmiştim. Bu kesinlikle oydu.

"Selam canım ben amcanım diyorum yani çiçek kız. Bunu anlamamış olman imkansız."

  Pekala, bu dediği şey ile karşımdaki kişinin gerçekten de Kimsin olduğunu anlamıştım artık. Bu ise beni gerçekten garip hissettirmişti. Bu yüzden hala hareketsizliğimi koruyordum. Ne yapacağım ben şimdi?

"Dilek? Bu kadar şaşıracağını bilseydim daha erken karşına çıkardım."

  Gülerek söylediği şey ile bu sesin ve gülüşün gerçekten ona ait olduğunu fark ettim. Ben ise bir şey diyemiyordum. Sanki donup kalmıştım. Ne yapacağım ben şimdi?

"Dilek? Çiçek kız iyi misin?"

  Beni tutarak hafif sallandırdığında başımı iki yana sallayarak kendime gelmeye çalıştım. Başarılı olduğumu fark ettiğimde ise derin bir nefes alarak ona baktıktan sonra başımı olumlu anlamda salladım. O ise rahatlamış bakışlarla bana bakıyordu.

"İyiyim. Sadece amcam olup olamayacağını düşünüyordum. Amcam değilsin değil mi? Umarım bana amcamın olup olmadığı konusunda yalan söylememişlerdir. Sen benim amcam mısın?"

"Ha?"

  Bir süre öylece bana bakıp sonrasında gülmeye başladığında ben ise daha ne kadar saçmalayabileceğimi düşünüyordum. İlk karşılaşmada bu mu sorulur Allah aşkına Açelya? 3 ay boyunca böyle bir hata yapmadın da şimdi mi yapıyorsun yani? Aferin sana Açelya! Böyle devam et.

"Ha?"

  Yumuşak bir ses tonuyla demiştim bunu. Hala şaşkınlığımı üzerimden atamamıştım. Heyecandan öleceğim sanırım. 3 aydır konuştuğum kişinin şu an karşımda olması beni garip hissettirmişti. Hala ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. O ise gerginliğini gizlemeye çalışıyormuşçasına hafifçe gülerek bana bakmıştı. Bu anı unutmayıp bana sürekli hatırlatacağından emin olsam da bunu düşünmemeye çalıştım.

"Artık şu olmayan amcanı işin içine bulaştırmasan diyorum çiçek kız."

Diyene bak. Zaten ilk mesajı 'selam canım ben amcanım.' olan kişi benim.

"Dedi ilk mesajı amca ile ilgili olan kişi."

"Doğru ya."

  Mesajı hatırlamış olmalıydı. Sahi ben neden o gün yatmam gerekenden erken yatmıştım ki? Normalde gece 1 gibi yatardım ama o gün 12'de yataktaydım ve telefonun sesini de açık unutmuştum. Gerçekten ilginç.

"Yanlış anlama ama... Dünkü konuşmalarımızı ya unutmuş olmalısın, ya da yalan söyledin. Hani sen benim 1 yıl daha karşıma çıkmayacaktın? Senin zaman kavramıyla ilgili problemlerin mi var acaba kimsin?"

"Yoo, planım oydu aslında. 1 yıl daha karşına çıkmamayı planlıyordum. Ama kararımı değiştirdim ve işte buradayım."

  Kollarını 'Ben buradayım.' dercesine açtığında hafifçe kaşlarımı çatmıştım. Madem planın başkaydı neden onu değiştirdin ki? Şimdi sayende ne yapacağımı ve diyeceğimi bilemez haldeyim kimsin. Aferin sana. Böyle devam et.

"Peki ya şuradan sağ dönünce kapı var, gördün mü?"

  Dediğim yere baktığında demek istediğim şeyi anlamış olacak ki gözlerini devirerek bana bakmıştı. Ben ise sırıtmamak için kendimi zor tutuyordum. Buna alışmış olmalı ki şaşırmamıştı bile.