Ευχαριστώ θερμά την @MersianaMoutsolari για τις μεταφράσεις .
"Eίσαι ..μικρή ακόμα" μου διαβάζει η Τζο την μετάφραση απο το google translate.
"Είσαι μικρή ακόμα.." επαναλαμβάνω και προσπαθώ να καταλάβω το βαθύτερο μήνυμα στη φράση του υπερτέλειου αγοριού μου.
"Μμ.. τι να εννοεί όμως με αυτό Τζό? " είμαι μπερδεμένη, ήταν ..δεν ξέρω , ίσως πολύ γενικό για να το πιάσω..πολύ αόριστο..μικρή για ποιό πράγμα?
"Πάντως αφού δεν μας έβρισε νομίζω οτι είναι καλό σημάδι κι επίσης Παρασκευούλα μίλησε σε εσένα όχι σε μένα. Για την ακρίβεια ούτε μια στιγμή εμένα δεν με κοίταξε."
Ανακάθομαι στο κρεβάτι και την κοιτάω με λατρεία.
Η Τζο είναι υπέροχη! Δίνει άλλη οπτική στα προβλήματα μου.
Έρχεται κοντά μου και με κοιτά με χαρά.
"Θέλω να σου πω δηλαδή ..ότι όσο εσύ κοιτούσες τα παπούτσια του αυτός κοιτούσε επίμονα εσένα. Με καταλαβαίνεις? ήρθε εκεί για να δει εσένα και το "είσαι μικρή ακόμα" το είπε σε σένα.." σηκώνεται εκστασιασμένη πάνω με την φοβερή της σκέψη. "Άρα Παρασκευούλα.."
Τα μάτια μου φωτίζονται, οι ουρανοί ανοίγουν, αγγελάκια τραγουδούν..
"Ο Ματέο ξέρει οτι υπάρχω! Ήξερε οτι κρυβόμασταν απο πίσω και ήρθε εκεί πίσω για να μιλήσει εμένα..και για να θέλει να μου μιλήσει..με ξέρει..θέλω να πω με θυμάται!"
Έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό.
"Ο Ματέο με ξέρει.."
Αχ πεθαίνω.
"Ιιιιιι" αναφωνώ υπερευτυχισμένα.
"Αχ Τζο ! Το νιώθω με αγαπάει!"
Η Τζο με λοξοκοιτά συνοφρυωμένη. Γιατί? Τι είπα?
...............................
Δυο εβδομάδες μετά
Πρώτον .
Υπερχαρά παναγίτσα μου τελειώνει το σχολείο.
Δεύτερον. Ο Ματέο δεν με ξανακοίταξε.
Αλλά δεν με πειράζει..γιατί όπως είπε ο κούκλος υπερώριμος άντρας μου είμαι μικρή ακόμα. Δεν ξέρω ακριβώς για ποιό πράγμα ..πάντως εγώ το νιώθω πως είναι θέμα χρόνου να ..ξανακοιταχτούμε!
Τρίτον! Το πάρτυ !
Η μαμά μου πήρε ένα σιέλ φόρεμα σε εμβαζέ γραμμή ως το γόνατο. Πουά. Έχει και δαντελένιο γιακαδάκι. Παπούτσια δεν μου πήρε. Είπε οτι οι μπαλαρίνες ταιριάζουν.
Τα φόρεσα και κοιτάχτηκα στον καθρέπτη. Ξέρω οτι είμαι άσχημη. Έκλαψα πολύ μόνη μου στο δωμάτιο μου. Τα μαλλιά μου είναι καρέ ..φαίνομαι σαν μωρό..τα σιδεράκια τα βγάζω του χρόνου..ούτε να φάω δεν μπορώ μπροστά σε άλλους..και είμαι και αδύνατη πολύ. Ο αδερφός μου έχει μεγαλύτερο στήθος απο εμένα. Αφού και στην μαμά που ζήτησα σουτιέν ,γιατί ζήλεψα που φοράνε όλες ,μου είπε πως είναι πεταμένα λεφτά.
Βέβαια μια φορά άκουσα τον μπαμπά μου να λέει σε έναν θείο μου , πως " η Παρασκευούλα μπορεί να είναι άσχημη αλλά έχει καλή καρδιά , αυτήν θα αγαπήσει ο άντρας της".
Άρα..το μόνο που χρειάζομαι είναι μια ευκαιρία να με γνωρίσει καλύτερα ..να μιλούσαμε για τα ενδιαφέροντα μας..εμ..μου αρέσουν πολλά πράγματα..μου αρέσει η μουσική..θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μουσική ..δηλαδή..και..ε..μου αρέσει το χιόνι..να περπατάω πάνω σε χιόνι..θα μπορούσαμε να περπατήσουμε μαζί..και δεν ξέρω..δεν ..δεν είμαι ενδιαφέρουσα..δεν έχω κάνει κάτι στην ζωή μου..αλλά νιώθω πολλά όταν κοιτάω τον ουρανό, τα πουλιά..νιώθω πολλά όμορφα πράγματα..θα μπορούσα γι αυτά να του μιλήσω..
Ελπίζω μόνο να έχω καλή καρδιά όπως λέει ο μπαμπάς μου.
Αν και ο μπαμπάς μου..συνέχεια με χτυπάει γιατί δεν είμαι αρκετά καλή..
Ίσως..ίσως να μην έχω τίποτα καλό εγώ. Ίσως απλά να είμαι μια μικρή ανόητη .
Ίσως ο Ματέο ποτέ..εμένα..
"Παρασκευούλα τι κάθεσαι άγαλμα στην μέση του δωματίου? Ξεκίνα να ντύνεσαι!"
Χαμογελάω με χαρά στην Τζό.
"Ναι ετοιμάζομαι!" της λέω χαρούμενα.
Είμαι βουρκωμένη όμως. Αλλά πρέπει να είμαι γενναία.
Πρέπει να πιστέψω στην αγάπη. Βαθιά μέσα μου νιώθω οτι αυτός είναι ο σκοπός της ζωής. Η αγάπη.
"Λες Τζο να με κοιτάξει ο Ματέο?" την ρωτάω καθώς φοράω το σιέλ φόρεμα.
