Ένα μήνα μετά
Στο αυτοκίνητο η Παρασκευή έχει δυνατά την μουσική..προσπαθεί να μην τραγουδήσει, αλλά κουνάει ρυθμικά το χέρι της στο πόδι της. Ο ήλιος λάμπει και τα φυλλώματα των δέντρων έχουν καταπρασινήσει. Παντού έντονα χρώματα, παντού έντονες μυρωδιές. Όλα έντονα αυτό το πρωινό, όλα ρυθμικά..πάλλονται όλα . Ευτυχία.
Ο Ματέο αφήνει το χέρι του απο τον λεβιέ και της τραβά το χέρι πάνω στα πόδια του. Την κοιτάζει και χαμογελά.
"Είσαι ευτυχισμένη που τελείωσε το σχολείο ή που πάμε για μπάνιο στο ποτάμι?"
Τον κοιτάζει και χαμογελά διάπλατα. Γυρνά το κεφάλι της μπροστά και κοιτά το δρόμο, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει το χαμόγελο στα χείλη της. Η καρδιά της είναι πλυμμήρισμένη απο χρώματα.
"Είμαι ευτυχισμένη γιατί είμαστε μαζί Ματέο" δεν γυρνά να τον κοιτάξει. Ντρέπεται ακόμη να του λέει τέτοια..
Νιώθει το χέρι του Ματέο να την σφίγγει περισσότερο. Δεν της μιλά ποτέ γι αυτά που νιώθει..είναι γενικά κλειστός..σπάνια μιλά ακόμη και για τον ίδιο..αλλά εκείνη ξέρει πως είναι ερωτευμένος. Σίγουρα είναι. Το νιώθει όταν την φιλά..πρώτα εκείνος πάντα σκύβει και διεκδικεί το φιλί τους..με πάθος..τόσο πολύ που καίνε τα μάγουλα της κάθε φορά..και..και στους καυγάδες το καταλαβαίνει..κάθε φορά που του θυμώνει , εκείνος κάνει πάντα πίσω. Είναι..πιο ώριμος..
"Φτάνουμε.."τον ακούει να λέει καθώς στρίβει για το μονοπάτι του δάσους.
Η Παρασκευή άθελα της αφήνει ένα αναστεναγμό. Και μετά δαγκώνεται.
Ε..ντρέπεται..είναι η πρώτη φορά που θα την δει με μαγιό..και ..θα τον δει επίσης με μαγιό..γι αυτό το τελευταίο δεν ντρέπεται βέβαια..καλά ντρέπεται αλλά πεθαίνει να τον δει..έτσι..γυμνό..τελοσπάντων χωρίς παντελόνι και μπλούζα..
Τα μάγουλα της κοκκινίζουν.
Ο Ματέο σβήνει την μηχανή και την κοιτάζει.
"Τι σκέφτεσαι?" την κοιτά με εκείνο το ύφος..σαν να ξέρει πάντα τι σκέφτεται.
"Ε..τίποτα..." ξεφυσά η Παρασκευή.." δηλαδή εσένα.." του λέει και σκύβει το κεφάλι.
"Έλα εδώ" η φωνή του την διεκδικεί με πυγμή. Όπως κάθε φορά.
Σκύβει και ακουμπά το μέτωπο του στο δικό της. Αλλά δεν την φιλά. Κοιτά τα χείλη της.
