"Με πήρε απο την μάνα μου και υποσχέθηκε οτι θα με προσέχει και ήταν ένας ψεύτης και δεν του άξιζα, δεν με μεταχειρίστηκε με σεβασμό ακόμα και στο κρεβάτι δεν με έκανε να νιώθω γυναίκα, λες και απαύτωνε το χέρι του ήταν μαζί μου, είσαι παντρεμένη τώρα μπορείς να τα ακούσεις, βέβαια με τις πουτάνες που γυρνούσε εκείνες θα του έκαναν κόλπα , εγώ όμως ήμουν πάντα τίμια γυναίκα.."
Κοιτάζω τα μάτια της μαμάς μου . Είναι γυάλινα σαν να μην έχουν βάθος. Όσο μου μιλάει κοιτάει τον τοίχο δεν ξέρω αν μονολογεί ή αν νιώθει πως πραγματικά με έχει απέναντι της.
"Τίποτα δεν κατάλαβα απο την ζωή μου, έκανα δυο παιδιά και εξαφανιστήκατε , δεν ενδιαφέρεστε αν ζω ή αν πέθανα, τι τραβάω, αλλά εσείς να είστε καλά κι εγώ ας πεθάνω μόνη. Η μάνα πρέπει να θέλει τα παιδιά της να ανοίξουν τα φτερά τους κι ας την ξεγράψουν, κι ας είναι αχάριστα, μια μέρα θα πεθάνω και θα κλαίτε στον τάφο μου.."
Ανακάθομαι στον καναπέ και ξεφυσάω. Προσπαθώ να σιγομουρμουρίσω στο κεφάλι μου μια μελωδία ή να σκεφτώ κάτι άλλο αλλά είναι δύσκολο σε αυτό το σπίτι. Οι μνήμες είναι σε κάθε γωνιά και ζωντανεύουν. Γυρνώ το βλέμμα της πίσω σε εκείνη. Βλέπω το στόμα της να ανοιγοκλείνει συνέχεια. Έχει βραδιάσει έξω και δεν ανάψαμε καν το φως. Η μορφή της ολοένα βουλιάζει στο σκοτάδι.
"Κάθε βράδυ πίνω ένα ποτηράκι τσίπουρο , σκοτώνει όλα τα μικρόβια , να το κάνεις κι εσύ , ο γιατρός λέει πως έχω την υγεία μικρού παιδιού και ο πνευματικός μου οτι είμαι αναμάρτητη , πήγα να εξομολογηθώ την Κυριακή, να εξομολογείσαι κι εσύ , δεν είναι τυχαίο που δεν έπιασες ακόμα παιδί, να ξέρεις μπορεί να έχεις κάποιο δαιμόνιο μέσα σου και δεν σε αφήνει να μείνεις έγκυος να διαβάζεις τις ευχές του Αγίου Κυπριανού.."
Κοιτάω στο βάθος το σπίτι. Πριν καιρό ζούσα σε αυτό το σπίτι, ήμουν η Παρασκευούλα και..όλα ήταν εκεί έξω φωτεινά και με περίμεναν, είχα τόση αγάπη να δώσω το θυμάμαι καλά.
"..ακόμη φοράς σουτιέν με αυτές τις ενισχύσεις ? ξέρεις οτι ο θεός τιμωρεί την ματαιοδοξία θα σου στείλει καρκίνο στο στήθος αν συνεχίσεις να το κάνεις αυτό"
Είμαι αστυνομικός . Μυστικός. Έχω βοηθήσει δεκάδες γυναίκες και παιδιά να απελευθερωθούν. Έχω αλλάξει την μοίρα ανθρώπων. Έχω βοηθήσει με την ζωή μου σε κάτι καλό. Είμαι γυναίκα τώρα πια. Είμαι ένας άνθρωπος ολόκληρος..κοιτάω την μαμά μου.
Κι όμως απέναντι της νιώθει τόσο μικρή που νομίζω οτι θα εξαφανιστώ. Δεν έπρεπε να γυρίσω. Θα ήθελα με ένα μαγικό τρόπο να ήμουν σπίτι. Να ήμουν με εκείνον. Είναι η πρώτη φορά που αναζητώ τόσο το σπίτι μου στην πόλη.
