Μια εβδομάδα μετά
Εκείνο το πρωινό την βρήκε ευτυχισμένη. Ξύπνησε με χαμόγελο. Ήταν ερωτευμένη. Με το Ματέο αν και μάλωναν συχνά περνούσαν όμορφα. Με το δικό τους τρόπο. Είχε αρχίσει να μαθαίνει την προσωπικότητα του και αυτός ολοένα και περισσότερο γινόταν πιο γλυκός μαζί της. Αν και πολλές φορές τον ένιωθε να κλείνεται στον εαυτό του. Καταλάβαινε οτι κάτι τον προβληματίζει αλλά του έδινε χρόνο να της μιλήσει απο μόνος του. Σε μια σχέση ένιωθε οτι πρέπει να υπάρχει υπομονή και κατανόηση. Όταν το θελήσει θα της μιλούσε. Άλλωστε ξέρει σίγουρα εκείνος πόσο τον αγαπά.
Ήταν μια όμορφη μέρα. Όπως όλες οι μέρες που την έβρισκαν να είναι με τον Ματέο. Ούτε οι καυγάδες στο σπίτι την ένοιαζαν πια. Ο Ματέο ήταν η κρυφή της δύναμη. Η δύναμη που σάρωνε κάθε τι κακό και το μετέτρεπε σε αισιοδοξία για το μέλλον. Τίποτα δεν προμήνυε την καταστροφή που θα ερχόταν.
Ήταν απόγευμα όταν είδε την Τζο αναστατωμένη να μπαίνει στο δωμάτιο της. Της έλεγε λαχανιασμένη τα ίδια ξανά και ξανά. Δεν καταλάβαινε τίποτα. Η Τζο τα έλεγε γρήγορα, ξεφυσούσε κι έκλαιγε. Της είπε πως ο Ματέο είχε πληρωθεί να την ξευτελίσει. Σκοπός του να την πηδήξει και να το τραβήξει όλο σε βιντεάκι. Ήταν σίγουρη της έλεγε πως είναι όλα αλήθεια. Ο ξάδερφος της τα είχε μάθει απο σίγουρη πηγή.
Στην αρχή γέλασε αμήχανα, έπειτα σάστισε και έκλαψε, στο τέλος όμως ένιωσε ένα απίστευτο κρύο να απλώνεται στο κορμί της. Τόσο κρύο που μούδιασε και το σώμα και ο νους της.
Ο Ματέο την είχε προδώσει. Ήταν όλα ψέμματα.
Η Παρασκευή ακούμπησε το μέτωπο της στο τζάμι. Ένιωσε πάνω του την απογευματινή δροσιά, μηχανικά άφησε τα χνώτα της στο γυαλί και τα παρατηρούσε να ξεθολώνουν. Ο ήλιος σταθερά κρυβόταν ολοένα περισσότερο πίσω απο το βουνό. Όλα έστεκαν ίδια και όλα είχαν αλλάξει. Μέσα σε ένα λεπτό. Με μια πρόταση..με λίγες λέξεις. Κατά βάθος ίσως και να το ήξερε. Ήταν ένα μικρό θαύμα οτι είχε γυρίσει να την κοιτάξει. Υπήρξε πολύ αθώα..πολύ αφελής.Άγνοια ζωής.
"Μπορεί και να μην είναι αλήθεια..μπορεί απλά ..δεν ξέρω..ίσως να είναι..αχ Παρασκευούλα μου" η Τζό σκουπίζει τα δάκρυα της. Δεν ήξερε πως να την παρηγορήσει. Κοιτά την φίλη της αμίλητη να στέκει και να κοιτά έξω απο το παράθυρο της. Απο την αρχή δεν της κολλούσε κάτι στην ιστορία..αλλά αυτό δεν το περίμενε απο το Ματέο..ίσως να μην είναι βέβαια αλήθεια..μπορεί ο ξάδερφος της να μην κατάλαβε σωστά..μπορεί..αλλά της είπε οτι τα είχε μάθει απο σίγουρη πηγή..πως και άλλες φορές επιχείρησαν να την προσεγγίσουν την Παρασκευή και δεν τα κατάφεραν..έτσι έβαλαν τον Ματέο..όλοι ήξεραν άλλωστε οτι η μικρή τον είχε καψούρα. Αφού ήταν γνωστό το ξύλο που είχε φάει για εκείνον πριν χρόνια.
