H ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥΛΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΤΑΙ

κάθε Τέλος μια νέα Αρχή

Ένα χρόνο μετά

Τζο

Είναι μέρα συγκίνησης για όλη την οικογένεια μας. Είναι μια μέρα που μας βρίσκει πιο σοφούς , πιο ώριμους , πιο δεμένους. Ήταν ένας χρόνος δύσκολος, περίεργος και ήταν σαν μια περίεργη εκπαίδευση για όλους μας. Ήταν ένας χρόνος που μας έφερε με πολλούς τρόπους πολύ αγάπη.

Καθήσαμε στα μπροστινά  καθίσματα. Μας είχαν φυλαγμένες θέσεις με τα ονόματα μας. Μας κοιτάω στη σειρά να καθόμαστε και νιώθω οτι είμαι ευλογημένη. Στην αγκαλιά μου κρατάω την μικρή πριγκίπισσα μου. Σε ένα μήνα κλείνει τα πέντε. Όταν με τον Γιώργο κάναμε την πρώτη επίσκεψη στο ορφανοτροφείο την ξεχώρισα αμέσως. Η καρδιά μου χτύπησε δυνατά και ήξερα με έναν σοφό και διαυγές τρόπο οτι είναι η κόρη μας. Μου είπαν απο το ίδρυμα οτι ανήκει στο φάσμα του αυτισμού. Με το Γιώργο το αποκαλούμε το φάσμα του ξεχωριστού. Είμαστε εκπαιδευμένοι στους ξεχωριστούς ανθρώπους. Υπήρξα μια πιστεύω κι εγώ. Και χαίρομαι που η ζωή μου έδωσε δώρο την κόρη μου. 

Την φιλώ στα ξανθά μαλλιά της. Κοιτάω συγκινημένη δίπλα μου την Παρασκευή. Φοράει την επίσημη στολή της. Δεν μου φαίνεται περίεργη με αυτά τα ρούχα. Ίσα ίσα νομίζω οτι γεννήθηκε για να είναι αστυνομικός. Είμαι περήφανη για εκείνη. Τους τελευταίους μήνες που επέστρεψε στο σώμα εργάζεται στο άσυλο κακοποιημένων γυναικών. Έχει κάνει σχέσεις ζωής ,μου είπε εκεί. Την βλέπω πως την γεμίζει με χαρά και σκοπό η δουλειά της. Έχει βέβαια και δυσκολίες. Καμιά φορά όλο και κάποιος σύζυγος ξετρυπώνει το άσυλο και έχουν φασαρίες. Είναι αξιοθαύμαστο όμως με πόση αγάπη τους συμπεριφέρεται και κατανόηση. Φυσικά κάποιους απο αυτούς όχι με πολύ κατανόηση..αλλά έτσι είναι η Παρασκευή. Ως ένα σημείο δέχεται την μαλακία.

Της χαμογελώ διάπλατα και μου χαμογελά κι αυτή. Είναι όμορφη και ήρεμη. 

"Τι σκέφτεσαι?" την ακούω να μου λέει.

"Οτι σε αγαπώ" της απαντώ και σκύβω και την φιλώ.

Ο Γιώργος δίπλα της την σφίγγει στην αγκαλιά του.

"Είμαι περήφανος για σένα" της λέει και η Παρασκευή του χαμογελά.

Μπορεί..να περάσαμε δύσκολες μέρες..μετά τον χαμό του Ματέο .. η Παρασκευή πέρασε δύσκολα..έζησε μαζί μας στην Γερμανία για πολλούς μήνες..ήταν δύσκολα. Χαίρομαι που μέσα σε όλο αυτό που περάσαμε κερδίσαμε ο ένας τον άλλον...ο Γιώργος ήρθε πιο κοντά στην αδερφή του. Εκείνο τον καιρό ήταν σαν να γνωρίστηκαν πρώτη φορά. Πολλές φορές ζηλεύω οτι μου έχει κλέψει την φίλη και τον πειράζω γι αυτό. Είναι ικανοί να ξενυχτήσουν συζητώντας οτι μπορείς να φανταστείς.