Επικρατεί σιωπή στο αυτοκίνητο μέχρι που ο Ματέο παρκάρει το αυτοκίνητο έξω απο ένα πετρόχτιστο καφενεδάκι.
"Πάω να πάρω καφέ. Τι θέλεις?" Σβήνει το αυτοκίνητο και τραβά το κλειδί απο την μίζα. Την κοιτάζει. Φοράει αθλητικές φόρμες. Έχει στην πλάτη της ακόμη την σχολική της τσάντα περασμένη απο τους δυο ώμους.
"Βγάλε την τσάντα σου"
Εκείνη τον υπακούει με αναστάτωση, λες και είχε κάτι σημαντικό ξεχάσει. Την αφήνει κάτω στα πόδια της. Δεν έχει χρήματα για καφέ. Η μαμά της ετοιμάζει το κολατσιό που παίρνει για το σχολείο.
"Ε..δεν θέλω να πιω κάτι ευχαριστώ"
"Επειδή θα σου πάρω κάτι, πες τι θέλεις"
Τον κοιτάει διστακτικά στα μάτια.
"Ε..δεν έχω λεφτά"
"Τελείωνε σε παρακαλώ..τι καφέ θέλεις?" εκείνος επιμένει, δείχνει ανυπόμονος να φύγει.
"Ε..δεν πίνω καφέ..δηλαδή όχι τόσο πρωί..ε..κάθε Σάββατο όταν πάω με την Τζο στην .."
Την κόβει απότομα. Θέλει επειγόντως ένα καφέ κι ένα τσιγάρο.
"Σοκολάτα? " την κοιτά στα μάτια. "Γλυκιά?"
Του γνέφει χαμογελαστά.
"Που πάμε?"
"Στους πυλώνες"
Η Παρασκευή κρατά σφιχτά στα χέρια της την σοκολάτα. Πίνει λίγο και κοιτάει έξω την θέα.
Έχει ακούσει τι κάνουν τα ζευγάρια του χωριού στους πυλώνες. Βρίσκονται στο πιο ψηλό σημείο του λόφου. Είναι ερημικά και σχεδόν ποτέ δεν περνάει αυτοκίνητο.
Πίνει αμήχανα ξανά απο την σοκολάτα της. Ο Ματέο έχει ανοίξει το παράθυρο και καπνίζει. Παρατηρεί πως κρατά χαλαρά το τιμόνι.. το ασημένιο δαχτυλίδι στο χέρι του..σ'εκείνο το δάχτυλο έχει κι ένα μικρό τατουάζ αλλά δεν μπορεί να δει καλά το σχέδιο.
Μαζεύεται στο κάθισμα της. Νιώθει αμήχανα που δεν της μιλά. Τον ακούει να ξεφυσά.
"Τι με ήθελες?" του λέει με όση γενναιότητα έχει.
Την κοιτά λοξά , κοιτά τα μάτια της..γυρνά και κοιτά πάλι το δρόμο και αλλάζει ταχύτητα.
"Γιατί έχεις βαμμένα τα μάτια σου?" η φωνή του δεν φανερώνει περιέργεια .
"Ε..μου αρέσουν έτσι και.."
