Την βλέπω να τρέμει. Την φιλάω στο μέτωπο και της σηκώνω το εσώρουχο. Διορθώνω το φόρεμα της.
"Πάμε έξω" της λέω και δαγκώνει το χείλος της.
"Λείπουμε ώρα ..θα έχουν καταλάβει τι κάναμε"
Της χαμογελάω ελαφρά.
"Αυτό εσένα να μην σε νοιάζει" της διορθώνω ένα τσουλούφι πίσω απο τα μαλλιά.
"Η κοπέλα σου όμως είναι έξω και θα έχει καταλάβει.."
Δεν προφταίνει να ολοκληρώσει την φράση της γιατί με βλέπει πως μου γύρισε το μάτι.
"Δεν είμαι τέτοιος άντρας Παρασκευή. Μια είναι η γυναίκα μου"
Σκύβει το κεφάλι της.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι κατάλαβε. Αλλά σύντομα θα της το εξηγήσω καλύτερα.
Βγαίνω πρώτος και βλέπω την Νάσια ακριβώς απέξω στο προθάλαμο.
Σφίγγει τα δόντια της και κοιτά με μίσος μια εμένα και μια την Παρασκευή.
"Τι κάνατε εκεί μέσα Ματέο?" τρέμει απο τα νεύρα της. Έχει δίκιο. Θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά απλά δεν μπορώ να συγκρατηθώ όταν είναι δίπλα μου η Παρασκευούλα. Με κάνει πάντα να θέλω να χάσω τον έλεγχο.
"Αυτό που κατάλαβες . Συγνώμη" της απαντώ και σε δευτερόλεπτα βλέπω το χέρι της να σηκώνεται έτοιμο να με χτυπήσει. Της κάνω την χάρη και δεν κουνιέμαι.
Η Παρασκευή μαζεύεται απο πίσω μου.
"Γιατί με έφερες εδώ ? στην μάνα σου ? "μου γρυλίζει και κλαίει συγχρόνως.
"Συγνώμη δεν το σχεδίασα. "
"Αυτή η πουτάνα τα φταίει όλα" λέει και πάει να πιάσει την Παρασκευή. Αυτόματα την πιάνω απο τον καρπό και την πειθαναγκάζω να κατεβάσει το χέρι της.
"Άστην απέξω. Εκείνη δεν φταίει"
Με βρίζει και δεν λέω τίποτα. Την αφήνω να ξεσπάσει. Αυτό είναι το δίκαιο. Την έκανα την μαλακία μου ,τουλάχιστον ας πει αυτά που θέλει να πει. Εξάλλου την κουβάλησα στην μάνα μου. Έχει τα δίκια της.
Κλείνει με φόρα την πόρτα και μένω στο προθάλαμο με την Παρασκευή. Έχει σκυμμένο το κεφάλι σαν να έκανε κάτι κακό.
Της σηκώνω το πηγούνι.
"Ντρέπομαι να βγω έξω , όλοι ξέρουν" μου λέει και παίζει με το φόρεμα της.
Έπρεπε να συγκρατηθώ . Αλλά δεν μπορούσα , ήθελα να την γαμήσω τόσο, την αγαπάω τόσο πολύ που απλά δεν μπορώ να με κάνω καλά.
