Kοιτάει το ρολόι του χωρίς να την αφήσει απο την αγκαλιά του. Πρέπει να είναι πάνω απο ώρα έτσι..αγκαλιασμένοι...είναι σίγουρος αυτό δεν το έχει κάνει με καμία γυναίκα..οι αγκαλιές είναι ανόητες ..αλλά το κορίτσι είναι άλλη φάση..το νιώθει πως αν της την πέσει , εκείνη θα κάνει πίσω κι ας δείχνει οτι τραβά καψούρα μαζί του. Εντάξει..όχι οτι είναι άσχημα..για κάποιο λόγο νιώθει μια περίεργη ηρεμία..με την Μαρία πάντα νιώθει σε ένταση. Όχι πως ένιωσε και διαφορετικά με καμία άλλη..
Κι επίσης ..ποτέ δεν μιλάει αυτό το κορίτσι? Πάντα τόσο ήσυχη είναι? Την παρατηρεί..είναι χωμένη στην αγκαλιά του. Έχει χωθεί κυριολεκτικά στο στήθος του σαν γατάκι.
"Γιατί δεν μιλάς γατούλα? " της ψιθυρίζει με βραχνή φωνή και της κάνει στην άκρη τα μαλλιά της για να δει καλύτερα το πρόσωπο της. Τον κοιτά για λίγο χαμογελώντας και κατεβάζει και πάλι τα μάτια της στο στήθος του. Φαίνεται ευτυχισμένη. Με το δάχτυλο της εδώ και ώρα χαιδεύει την τίγρη στο χέρι του. Τα λεπτεπίλεπτα δάχτυλα της πάνω στην άγρια τίγρη..την κοιτά να τον χαιδεύει επίμονα σε εκείνο το σημείο..είναι κάπως παράξενο..το όλο αίσθημα.
"Τι να πω?" ακούει την φωνή της ντροπαλή..
Εκείνος ξεφυσά. Το κορίτσι ντρέπεται και να του μιλήσει..κι αυτός πρέπει όσο πιο γρήγορα να την ...
Σφίγγει τα δόντια του. Κοιτά έξω αλλά όλα είναι θολωμένα απο τα χνώτα. Σαν να μην υπάρχει διέξοδος για την σκέψη του . Την κοιτά ξανά.
Συνεχίζει να χαιδεύει την τίγρη του. Εκείνη έχει άγρια χαρακτηριστικά...φαίνονται τα δόντια της..αλλά το τρίχωμα της φαίνεται λείο..είναι το αγαπημένο του τατουάζ..συμβολίζει πολλά για εκείνον.
Πρέπει να την καταφέρει να δεχτεί να πηγαίνουν στο σπίτι του Ιάσωνα. Στο αυτοκίνητο δεν μπορεί να κρύψει την κάμερα.
"Πες μου για την μέρα σου.." τραβάει το χέρι του και ανασηκώνεται. Παίρνει την ζακέτα απο τα πίσω καθίσματα και την φοράει.
"Ε.." τον κοιτά προβληματισμένη.
Εκείνος την ξανατραβά στην αγκαλιά του. Βάζει όμως το χέρι της και πάλι στο σημείο που έχει το τατουάζ με την τίγρη. Πάνω απο την ζακέτα συνεχίζει να τον χαιδεύει.
"Ε..πήγα σχολείο αφού με άφησες..και ..δεν ξέρω είχαμε μαθήματα .."
Η Παρασκευή κοιτά τα ιδρωμένα τζάμια. Πέρα απο το μικρό χώρο του αυτοκινήτου δεν υπάρχει τίποτα. Μια ομίχλη όλος ο κόσμος και στο κέντρο εκείνη και ο Ματέο..κανένας άλλος , κανένα άλλο νέο, αυτή είναι η σκέψη της..αυτός..πάντα αυτός..ο άντρας της.
