Λίγες μέρες μετά
Ο Ματέο αποφάσισε μετά απο τη διαμονή μας στο χωριό να μην γυρίσουμε στην πόλη. Μου είπε πως θέλει να πάμε ταξίδι. Έκλεισε ένα δωμάτιο σε ένα όμορφο μικρό ξενοδοχείο. Με θέα στη θάλασσα.
Το βιντεάκι δεν τόλμησα να το δω. Όσες φορές αποφάσισα να το δω..άλλες τόσες αποφάσισα να το διαγράψω. Αλλά τίποτα απο τα δυο δεν έκανα. Ακόμη.
Το τραπέζι μας είναι πάνω στην άμμο. Μου κρατά το χέρι και μιλάμε συνέχεια. Χαιδεύω την τίγρη στο χέρι του ασυναίσθητα και σταματά ξαφνικά να μου μιλά. Δαγκώνει το χείλος του και τραβά το χέρι του. Παίρνει το πιρούνι του και ανακατεύει το φαγητό του αλλά δεν κάνει κίνηση να φάει.
Ένα ελαφρύ αεράκι φυσά και κλείνω τα μάτια μου. Μυρίζει θάλασσα και Ματέο. Τα ανοίγω και βλέπω πως με παρατηρεί.
"Λοιπόν θα μου μάθεις αλβανικά?" την τελευταία ώρα μου λέει ιστορίες απο την πόλη του την Κορυτσά. Μου είπε πως θέλει να με πάει και να με ξεναγήσει. Κι εγώ το θέλω πολύ. Εκεί πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Είναι κομμάτι του αυτή η πόλη άρα και για μένα είναι μια πόλη ξεχωριστή κι ας μην έχω πάει ποτέ.
Το βλέμμα του στρέφεται στον βραδυνό ουρανό. Κοιτάω το προφίλ του. Είναι απίστευτα όμορφος. Παρατηρώ τις γωνίες του προσώπου του, τα κοντά γένια του, τα σαρκώδη χείλια του. Έχει επιβλητική παρουσία. Όπου και να πάμε προσέχω οτι μαγνητίζει τα γυναικεία βλέμματα. Είναι κάτι που πρέπει να συνηθίσω υποθέτω.Νιώθω περήφανη που με συνοδεύει. Ξέρω πως δεν είμαι αντάξια του. Δεν είμαι τόσο όμορφη, δεν έχω κάτι ιδιαίτερο. Είμαι σίγουρη πως θα μας κοιτάνε και θα σκέφτονται πως μπόρεσα να ρίξω έναν τέτοιο άντρα. Κι εγώ δεν μπορώ να το πιστέψω. Αλλά ο Ματέο μου ανήκει. Μου το είπε πολλές φορές..σε διάφορες στάσεις..χωρίς να το θέλω κοκκινίζω και το καταλαβαίνει. Μου χαμογελά λοξά και αφήνει κάτω το πιρούνι του.
"Θα σου μάθω αλβανικά. Κάτι εύκολο για αρχή..απο που να ξεκινήσουμε?"
Τα μάτια του προδίδουν πως σκέφτεται άλλα πράγματα. Του χαμογελώ ντροπαλά και ξαφνικά παίρνει ξανά το χέρι μου και το αφήνει στην τίγρη του. Μου έχει πει οτι τον ερεθίζει αυτό. Να του χαιδεύω το τατουάζ του. Δεν ξέρω γιατί. Αλλά και μένα μου αρέσει. Απο μικρή που βγαίναμε ραντεβού με θυμάμαι να τον αγκαλιάζω και να τον χαιδεύω σ'εκείνο το σημείο.
"Μμμ..πως λένε στ'αλβανικά το παγωτό?" του λέω με παιχνιδιάρικη διάθεση. Απολαμβάνω να μιλάμε για ακίνδυνα πράγματα. Είναι κάτι καινούργιο όλο αυτό.
