Δεν έπρεπε να πιω το τελευταίο ποτό.
Σηκώνομαι απο τις σκάλες που έπεσα και ανοιγοκλείνω το χέρι μου. Πονάει λες και το έσπασα αλλά μπορώ και λυγίζω τα δάχτυλα μου. Σε ένα λεπτό θα είμαι κοντά της. Θα την πάρω αγκαλιά και θα της πω σ'αγαπάω και θα της κάνω έρωτα ως το πρωί. Αν και ξημερώνει..θα της κάνω έρωτα τότε μέχρι να μην μείνει καμία δύναμη στο σώμα μου. Θα της κάνω έρωτα μέχρι να πέσω κάτω. Θα της πω οτι την αγαπάω και ..οτι είναι η ζωή μου όλη και πως πονάει το σώμα μου και η καρδιά μου και οτι λυπάμαι, λυπάμαι ειλικρινά για όλα και πως είναι η γυναίκα μου. Θα με αγαπήσει κι αυτή. Μου είχε πει οτι με αγαπάει.
Σκέφτομαι την τελευταία φορά που μου είπε οτι με αγαπάει. Γαμώτο αυτό δεν θέλω να το θυμάμαι. Αυτό απλά δεν γίνεται άλλο να το θυμάμαι. Και αυτή πρέπει να το ξεχάσει. Χτυπάω το κεφάλι μου με δύναμη στο τοίχο. Ξανά και ξανά. Μέχρι που νιώθω οτι ζαλίζομαι. Μαλακία κάνω. Αν λιποθυμήσω δεν θα της μιλήσω.
Βγάζω το κλειδί του σπιτιού, μου πέφτουν κάτω. Τα σηκώνω και προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα. Θα χτυπούσα κουδούνι, αλλά εκείνη δεν θα με άνοιγε ποτέ.
Τα καταφέρνω και την ανοίγω. Πάω στο καθιστικό. Παντού ηρεμία. Η πόρτα της κλειστή. Θα της μιλήσω θέλει δεν θέλει. Περίμενα τόσο να μου δώσει μια ευκαιρία να της μιλήσω, μια μικρή ευκαρία μόνο ζήτησα αλλά δεν πρόκειται να μου την δώσει.
Χτυπάω με την μπουνιά μου την πόρτα της δυνατά.
"ΑΝΟΙΞΕ"
Γαμώτο θα την τρομάξω. Εκείνη θα κοιμάται. Δεν θέλω να την τρομάξω. Θέλω μονάχα να της μιλήσω. Να με κοιτάξει για ένα γαμημένο λεπτό και να δει στα μάτια μου όλη την αγάπη και τον πόνο που έχω για εκείνη.
Θα την αφήσω να κοιμηθεί. Αυτό είναι το σωστό. Εγώ μόνο το σωστό θέλω για εκείνη. Θέλω το καλύτερο. Γιατί..
Αν και σίγουρα έχει ξυπνήσει. Θα ξύπνησε απο το χτύπημα και δεν μου ανοίγει πάλι. Μπορεί να έχω πάθει κάτι, μπορεί να ήθελα βοήθεια.
"Σε παρακαλώ .."
Τρέμω. Τρέμει όλο το κορμί μου.
"Σε παρακαλώ αγάπη μου όμορφη. Μια ευκαιρία μόνο δώσε μου. " της ψιθυρίζω. Αλλά δεν ανοίγει την γαμώπορτα . Την μισώ αυτή την πόρτα. Τον μισώ αυτό το τοίχο που έβαλε ανάμεσα μας. Θέλω να το γκρεμίσω. Να το γκρεμίσω και να την πάρω στην αγκαλιά μου.
Κάνω δυο βήματα πίσω και με φόρα κλωτσάω την πόρτα. Τίποτα δεν κατάφερα. Παίρνω πάλι φόρα και την κλωτσάω ξανά και ξανά με δύναμη, με όση δύναμη έχω μέχρι που ακούω τους μεντεσέδες να σπάνε. Ξαναχτυπάω τελευταία φορά και η πόρτα ανοίγει.
