Ματέο
To ξημέρωμα με βρίσκει στην κουζίνα του σπιτιού. Ήταν το μεγαλύτερο βράδυ της ζωής μου. Είμαι σίγουρος για την απόφαση μου. Απλά..απλά δεν μπορούσα να κοιμηθώ.
"Καλημέρα παιδί μου" ο πατέρας μου μπαίνει μέσα. Φαίνεται κουρασμένος. Δεν είμαι ο μόνος που ξενύχτησε. Όλο το βράδυ το περνάει πλάι στην μάνα μου. Μήπως χρειαστεί κάτι.
"Να σου ψήσω καφέ" τον ακούω να μου λέει . Σηκώνομαι πάνω , φοράω μια μαύρη ζακέτα , παίρνω τα τσιγάρα μου , το κινητό και τα κλειδιά του αυτοκινήτου. Πρέπει να φύγω .
"Θα πάρω απ'έξω" κοντοστέκομαι δίπλα στον πατέρα μου. Εκείνος έχει βάλει νερό να ζεσταθεί. Βγάζω τον φάκελο με τα χρήματα και χωρίς να τον κοιτάξω του το αφήνω δίπλα του.
"Είναι τρια χιλιάρικα..τα υπόλοιπα θα τα φέρω σύντομα "
Γυρνά και με κοιτά ξαφνιασμένος. Παίρνει στα χέρια του το φάκελο, βγάζει τα χρήματα και τα κοιτά σαστισμένος.
"Πού τα βρήκες παιδί μου?" με κοιτά τώρα ίσα στα μάτια. Τα κατεβάζω.
"Μου τα δάνεισε ένας φίλος" απαντάω με σταθερή φωνή . Γυρίζω και τον κοιτάω. Με περιεργάζεται ανέκφραστος.
"Λες ψέμματα Ματέο"
Ξεφυσάω. Ναι του λέω ψέμματα. Ας έχω μόνο εγώ τύψεις γι αυτό που πάω να κάνω. Παίρνω το πορτοφόλι μου απο τον πάγκο της κουζίνας και το βάζω στην κωλότσεπη.
"Τότε μην με ξαναρωτήσεις που τα βρίσκω" του απαντάω και πριν μου μιλήσει φεύγω.
Ανοίγω το κινητό μου. Έχω κλήσεις απο την Μαρία. Δεν μπορώ να ασχοληθώ και με αυτό.
Βάζω μπροστά το αυτοκίνητο και πατάω γκάζι. Σε είκοσι λεπτά χτυπά κουδούνι. Είναι η ευκαιρία μου να της μιλήσω. Πρέπει να γίνουν όλα γρήγορα. Δεν υπάρχει χρόνος.
Πρέπει να μυρίζω τσιγάρο, δεν έχω ξυριστεί, πάω να φτιάξω το μαλλί μου αλλά ούτε γι αυτό έχω όρεξη. Νιώθω μαλάκας. Κουμπώνω την ζακέτα μου ως απάνω και φοράω τα γυαλιά ηλίου μου. Βγαίνω απο το αυτοκίνητο και την στήνω κοντά στην είσοδο. Φοράω την κουκούλα , δεν θέλω να με πάρει κανένα μάτι, ο αδερφός της είναι φαντάρος αλλά όλο και κάποιος μπορεί να την καρφώσει αν με δει μαζί μου.
Την βλέπω να κατεβαίνει απο το λεωφορείο με την φίλη της. Γελάει. Φαίνεται ευτυχισμένη.
