Δεν έκλαψα.
Είμαι σίγουρη γι αυτό.
Ακούμπησα τα μάγουλα μου και ήταν στεγνά. Τα χάιδεψα ξανά και έμεινα ακίνητη παρατηρώντας τον ουρανό να φωτίζεται. Ένα μικρό καράβι απαλά κουνιόταν στον κύμα. Δυο σύννεφα μικρά μόνο στον ουρανό , προμήνυαν μια ηλιόλουστη μέρα. Όλα ήταν όμορφα. Δεν έκλαψα . Δεν ξέρω γιατί. Πήρα μια μεγάλη ανάσα και έβαλα το βιντεάκι να παίξει ακόμη μια φορά.
Κι έπειτα το έκλεισα στα μισά και επέστρεψα στο κρεβάτι. Ήταν εκεί. Στο κρεβάτι. Όμορφος και γυμνός. Χορτασμένος απο έρωτα και αγάπη. Το κορμί του ζεστό. Με ένιωσε μέσα στον ύπνο του πως έγυρα κοντά του. Με τράβηξε στην αγκαλιά του και ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος του. Με χάιδεψε ασυναίσθητα. Έψαξε το χέρι μου και το έπιασε σφιχτά χωρίς να ανοίξει τα μάτια.
Ο άντρας που τον παρακάλεσα κλαίγοντας πριν χρόνια ένα βράδυ να σταματήσει να με πονάει. Ο άντρας που μπήκε μέσα μου με βια. Μου είχε κλείσει το στόμα και εγώ προσπαθούσα να αντισταθώ. Δεν φαινόταν το πρόσωπο του στην κάμερα αλλά ξαφνικά ένιωσα πως όλα ήρθαν στην μνήμη μου. Σαν όνειρο που με παίδευε να το θυμηθώ όλη μέρα και σε μια στιγμή μου έγινε όλο φανερό. Τσίριζα και μου έκλεισε το στόμα. Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Έβηχα. Με έπιασε απο το λαιμό και μου είπε να κάτσω φρόνιμα. Κι έκατσα. Φρόνιμα. Όπως όταν με χτυπούσε ο μπαμπάς με την ζώνη. Έκατσα φρόνιμα με τα μάτια στο κενό. Και συνέχισε να μπαίνει ασταμάτητα μέσα μου. Συνέχεια με ορμή. Μέχρι που τελείωσε.
Τα μάτια μου. Τα μάτια μου κοιτούσαν στο κενό. Δεν νομίζω πως με λυπήθηκα. Νομίζω πως πρώτη φορά ένιωσα αγάπη για μένα. Ήμουν ένα μικρό κορίτσι που απλά γύρευε αγάπη. Ήμουν ανόητη αλλά δεν έφταιγα. Ήθελα μόνο να αγαπηθώ και επέλεξα το λάθος τρόπο με το λάθος άτομο.
"Καλημέρα" μου ψιθύρισε στο αφτί μου και με έσφιξε ακόμη παραπάνω στην αγκαλιά του. Δεν άνοιξε τα μάτια.
"Είσαι πολύ όμορφος" του ψιθύρισα σαν απάντηση καθώς με την άκρη των δαχτύλων μου του χάιδεψα το στήθος.
Μου χαμογέλασε γλυκά και άνοιξε τα μάτια .
"Όμορφος και πεινασμένος" γρύλισε στο αφτί μου με παιχνιδιάρικη φωνή και με φίλησε στο στόμα. Τραβήχτηκα. Δεν είχα πλύνει ακόμη τα δόντια μου.
"Να κατέβουμε για πρωινό?" μου ψιθύρισε αφήνοντας μου φιλιά στο λαιμό.
Ο άντρας μου. Το αγόρι που ερωτεύτηκα τόσο πολύ απο μικρό κορίτσι. Ο άντρας που δεν δίστασε να μπει μέσα μου ξανά και ξανά χωρίς να πάρω ανάσα. Το ρήμα γάμησα ήταν λίγο γι αυτό που έκανε στο κορμί μου. Δεν είχε απο κάτω του την Παρασκευούλα. Ήμουν ένα κομμάτι κρέας , ένα σώμα. Δε ξέρω τι σκεφτόταν. Ναι έδειχνε μεθυσμένος.
