"E..εγώ είμαι καλά..δηλαδή..ναι ..ε όλα καλά και.."
Την κοιτάει να παίζει νευρικά το κούμπωμα της ζακέτας της . Ανεβοκατεβάζει το φερμουάρ της..τον κοιτά ελάχιστα στα μάτια..σχεδόν ποτέ δεν τον κοιτάει στα μάτια..την βλέπει να περιφέρει το βλέμμα της αμήχανα στο αυτοκίνητο και να κοιτάει για δευτερόλεπτα τα μάτια του. Εκείνος συνεχίζει να την κοιτά επίμονα. Αν και είναι έμπειρος στις γυναίκες..πρώτη φορά έκανε έρωτα όταν ήταν 13 ετών ..εκείνη ήταν μεγαλύτερη..πάντα μεγαλύτερες..έχουνε μια άλλη γοητεία..μια σιγουριά γι αυτό που θέλουν..και τώρα η Παρασκευή..το κορίτσι αυτό δεν είναι καν σαν τις συνομήλικες της. Είναι σαν να κατέβηκε απο άλλο πλανήτη. Φαίνεται υπερβολικά αθώα..υπερβολικά αφελής..πειθήνια..υπερβολικά γλυκιά.
"Έλα εδώ Παρασκευούλα" της δείχνει τα γόνατα του. Βγάζει την ζώνη του και κάθεται χαλαρά στο κάθισμα του με μισάνοιχτα πόδια. Βγάζει την ζακέτα του και την πετάει στο πίσω κάθισμα. Γυρνά το κεφάλι του ελαφρά προς τα δεξιά , ίσα που της χαμογελά λοξά. Το ξέρει πως την κάνει να ντρέπεται, το ξέρει πως την πιέζει, αλλά δεν υπάρχει χρόνος. Ούτε καν για τύψεις.
"Που..που να έρθω?" την κοιτά να ξεφυσά. Κοιτά πάλι χαμηλά..ανεβοκατεβάζει και πάλι νευρικά το φερμουάρ..
"Εδώ.." χτυπά απαλά το χέρι του στο γόνατο του, της κάνει νεύμα να έρθει κοντά του..
"Πού ..εκεί?" του λέει και με το δάχτυλο της δείχνει τα πόδια του ..το χέρι της τρέμει..την κοιτάζει βαθιά στα μάτια.
"Ναι. Εδώ στην αγκαλιά μου Παρασκευούλα" την κοιτά που ξεροκαταπίνει, δαγκώνει τα χείλη της νευρικά. Δεν θα έρθει. Την βλέπει πως ντρέπεται. Αλλά την βλέπει πόσο ερωτευμένη είναι. Τουλάχιστον έτσι νομίζει. Άλλωστε ένα παιδί είναι..δεν ξέρει τι είναι ο έρωτας. Εκείνος τόσες σχέσεις έχει κάνει και ακόμη δεν κατάλαβε τι είναι έρωτας. Ήταν πάντα ένα συγκρατημένο αίσθημα για εκείνον, πάντα ήξερε τι ήθελε, ποτέ δεν αφέθηκε σε καμία γυναίκα με πάθος, εκτός απο το σεξ. Μόνο εκεί δεν είχε όρια.
Την τραβά απαλά κοντά του..την αναγκάζει να αλλάξει θέση..αμήχανα προσπαθεί να πάει κοντά του..ανεβαίνει αδέξια στα πόδια του , εκείνος χαλαρώνει το κάθισμα του προς τα πίσω, ίσα για να χωρέσουν και οι δυο στο κάθισμα. Είναι πολύ ελαφριά..
"Μην κάθεσαι στο πλάι..βάλε τα πόδια σου ανάμεσα απο το σώμα μου.."
Δεν προφταίνει να ολοκληρώσει την φράση του, όταν εκείνη τον κοιτά έντονα..σχεδόν έκπληκτα και κάπως θυμωμένα.
