Πίνω νευρικά την μπύρα μου και κάνω το ένα τσιγάρο πίσω απο το άλλο. Δεν μπορώ παρά να κοιτάω την είσοδο. Πιστεύω οτι θα έρθει.
"Όλα καλά?" η Νάσια μου χαμογελάει και σταματά να συζητά με τον Παναγιώτη , παλιό συμμαθητή μου , που απο την στιγμή που μας είδε να καθόμαστε στο τραπέζι του μπαρ δεν λέει να ξεκουνήσει.
"Όλα τέλεια" λέω αδιάφορα και γυρνάει απο την άλλη να συνεχίσει την συζήτηση με τον Παναγιώτη. Κανά δυο φορές που επιχείρησε να με βάλει στη συζήτηση δεν τα κατάφερε. Το μυαλό μου είναι αλλού.
Σ'εκείνη.
Τι σκατά έκανε κρυμμένη πίσω απο το τοιχάκι? Τι σκατά θέλει απο εμένα? Δεν της επιτρέπω μετά απο ένα χρόνο που έχω να την δω να εισβάλλει ξανά στη ζωή μου. Έχω την Νάσια , έχω προχωρήσει στη ζωή μου, είμαι καλά.
Ήταν πολύ όμορφη , φορούσε ένα λουλουδάτο φόρεμα και δάγκωνε το χειλάκι της και..
Όχι. Απλά ένα μεγάλο όχι σε αυτό που προσπαθεί να κάνει. Δεν θα επιτρέψω να παίξει ξανά με την καρδιά μου. Δεν με ενδιαφέρει εκείνη. Στην τελική πηδιέται με εκείνο τον αστυνομικό , εμένα τι με θέλει? έτυχε να είναι στο χωριό και είπε να θυμηθεί τον παλιό γκόμενο?
Να πάει να γαμηθεί.
"Σίγουρα όλα καλά?Σε βλέπω κάπως.." μου ψιθυρίζει ξανά καθώς χαμογελά στον Παναγιώτη.
"Τελείωνε γαμώ με αυτή την ερώτηση, είπα είμαι καλά μην μου πρήζεις τα αρχίδια" ξεροκαταπίνει στην στιγμή και ο Παναγιώτης κάνει πως κοιτάει αδιάφορα προς το βάθος.
"Συγνώμη " ξεστομίζω και πίνω απο την μπύρα μου. Είμαι μαλάκας , δεν μου φταίει κάτι η Νάσια.
Εκείνη τα φταίει όλα που εμφανίζεται έτσι στην ζωή μου. Αλλά δεν θα το επιτρέψω. Εγώ και η Παρασκευή τελειώσαμε τα πάντα πριν ένα χρόνο. Δεν γουστάρω να βλέπω τα μούτρα της.
"Έλα να κάτσουμε εδώ" ακούω την φωνή της Τζο και αυτόματα μου κάνει νεύμα απο μακριά να με χαιρετήσει. Γνέφω το κεφάλι μηχανικά αλλά την βλέπω πως δεν έρχεται απο κοντά για χαιρετούρες. Καλύτερα.
Απο πίσω είναι ο Γιώργος και ..και εκείνη.
Φοράει το λουλουδάτο φόρεμα που φορούσε πριν απο ώρα, τα πόδια της είναι γυμνά, φοράει σανδάλια και είναι άβαφη. Τα μαλλιά της έχουν μακρύνει και είναι πολύ..πολύ γλυκιά.
