Είμαστε και οι τρεις στο καθιστικό. Τις κοιτάω να μιλάνε συνέχεια , η μια διακόπτει την άλλη , πολλές φορές δεν πιάνω τη συζήτηση τους αλλά εκείνες δείχνουν να καταλαβαίνουν τι λένε. Κοιτάω την Παρασκευή. Γελάει και μιλάει συνέχεια. Μέσα μου νιώθω ζήλια . Μια μικρή ζήλια..θα ήθελα κι εμείς να ήμασταν έτσι..δεν θυμάμαι απο πότε έχω να την δω τόσο χαρούμενη. Χαμογελάει και λάμπει όλο το πρόσωπο της. Μέχρι και τα μάτια της είναι γελαστά.
Η Τζο με πιάνει να χαζεύω την γυναίκα μου και μου χαμογελά.
"Εσύ όλα καλά?"
"Ναι!" λέω ίσως με μεγαλύτερο ενθουσιασμό απ'όσο θα ήθελα . Νόμιζα οτι με είχαν ξεχάσει.
"Το προσέχεις το κορίτσι μου ή εξακολουθείς να είσαι μαλάκας?"
Την κοιτάω με γουρλωμένα μάτια. Θα την πνίξω εγώ αυτή.
"Ορίστε?" της λέω αυστηρά και κοιτάω την Παρασκευή να γελάει. Άντε αφού το διασκεδάζει εκείνη να μην το κάνω θέμα.
"Με αγάπη το λέω φυσικά..αφού η φίλη μου δεν έχει μυαλό και αποφάσισε να είστε μαζί εγώ πάω πάσο"
Χαμογελάω σαν χαζός. Κανονικά έπρεπε να την βρίσω αλλά μου άρεσε αυτό που είπε. Θα μπορούσε να είναι αλήθεια. Θα γίνει αλήθεια. Η Παρασκευή με αγαπάει. Φοράει το σταυρό μου. Οτι και να μου πει πλέον δεν ιδρώνει το αφτί μου.
"Μια χαρά όλα. Ελπίζω να κοιμηθείς εδώ το βράδυ. Και όσα βράδια θέλεις δηλαδή"
Η Τζο μας κάνει καλό. Είναι λες και μπήκε και έδιωξε το σκοτάδι απο το σπίτι μας. Φαινόμαστε σχεδόν σαν φυσιολογικό ζευγάρι.
"Ε..Ματέο καμιά δουλειά δεν έχεις να κάνεις?" μου λέει αυστηρά η Παρασκευή και ανασηκώνω τους ώμους.
"Όχι..θέλω να δω κι εγώ την Τζο" με κοιτάνε και οι δυο με απορία. Σιγά μην φύγω.
Η Τζο κοιτά την Παρασκευή χαμογελώντας.
"Που λες ο κόλπος μου μετά την εγχείρηση είναι τέλειος αλλά ο Γιώργος λέει.."
Την ακούω να γυρίζει τη συζήτηση και πνίγομαι με το κρασί μου. Μάλλον να τις αφήσω να συζητήσουν τα δικά τους.
"Κορίτσια εγώ να σας αφήσω καλύτερα.."
"Επιτέλους.." ακούω να ψιθυρίζει η Παρασκευή και η Τζο γελάει.
"Στην κουζίνα θα πάω." της λέω αυστηρά. Γιατί φαγώθηκε να με διώξει? πρώτη φορά έχουμε κόσμο στο σπίτι. Δηλαδή ήρθε και η Μαρία..αλλά αυτό δεν πιάνεται.
