Anawar (Completed)

Part-36

Zawgyi

မီးဖို​ေခ်ာင္​ထဲ က ထြက္​ဖို႔​ေျခလွမ္​းျပင္​ၿပီးမွ ​ဒီ​ေခတ္​သည္​ ​ေ႐ွး​ေခတ္​ကို သတိရသြားကာ အဏၰဝါ ကို​ေမးလိုက္​​ေလသည္​။

"ညီ...​ေ႐ွး​ေခတ္​ ဆီ ဖုန္​းဆက္​လို႔ရလား "

"ရတယ္​ ဒီ​ေခတ္​ ကိုရီးယား က အသိတစ္​​ေယာက္​​ေရာက္​လာလို႔ ​ေတြ႔​ေနတယ္​တဲ့ ည ျပန္​လာျဖစ္​ခ်င္​မွ ျပန္​လာျဖစ္​မယ္​တဲ့"

"ဟုတ္​လား"

"အင္​ အဲ့လို​ေျပာတာပဲ"

စဥ္​းစား စရာ​ပင္​။ ဘယ္​ႏွယ္​့ ကိုးရီးယားက အသိလဲ။ ကိုးရီးယားက အသိလာတယ္​ဆိုရင္​ သူ႔ကို​ေကာ​ေျပာရမွာမဟုတ္​ဘူးလား ။ ​ေ႐ွး​ေခတ္​မွာ သူမသိပဲ တစ္​ျခား ခင္​တဲ့သူရိွလို႔လား။
​ေမးခြန္​း​​ေပါင္​းမ်ားစြာကို စိတ္​ထဲကသာ​ေမးမိရင္​း။

"အင္​ အင္​ ....ညီ လုပ္​စရာရိွတာဆက္​လုပ္​​ေနာ္​ ကိုယ္​
ျမတ္​​ေသာတို႔နားသြားလိုက္​အံုးမယ္​"

"ဒီ​​ေခတ္​"

"​အင္​ ​ေျပာ​ေလ "

အဏၰဝါ သည္​ တစ္​ခုခု​ေျပာဖို႔ဟန္​ ျပင္​ၿပီးမွ ...

"ဘာမွ မဟုတ္​​ေတာ့ဘူး "

စိတ္​ထဲမွာ မတင္​မက်ႏွင္​့ ​ေျပာစရာရိွ​ေနသည္​မွန္​း သိသာလွ၏။ သို႔​ေသာ္​ ဒီ​ေခတ္​ သည္​ အခု​ေလာ​ေလာဆယ္​ ျမတ္​​ေသာတို႔ဆီ သြားမွ ျဖစ္​မည္​မို႔... ​​ေလ​း​ေလးပင္​ပင္​ႏွင္​့ပင္​ ထြက္​ခဲ့လိုက္​ရပါသည္​။

_______________။___________________

ျမတ္​​ေသာသည္​ ပန္​ပန္​႔ကို ​ေပြ႔ခ်ီလာၿပီး ကုတင္​​ေပၚ​ေသခ်ာခ်​ေပး၏။ ကုတင္​​ေပၚ​ေရာက္​​ေရာက္​ခ်င္​းပင္​ ပန္​ပန္​က ကိုယ္​​ကို
​ေခါင္​းရင္​းနားထိ တိုးကပ္​သြားကာ ဒူးႏွစ္​ဖက္​ကို ရင္​မွာပိုက္​လ်က္​ ထိတ္​လန္​႔​ေန​ေလ​ေတာ့သည္​။

"မမပန္​....မမ...မမ"

ုျမတ္​​ေသာသည္​ ပန္​ပန္​႔နားတိုးကပ္​ရင္​း စိတ္​ၿငိမ္​​ေအာင္​ ​လုပ္​​ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားရသည္​။

"မမ ...မ​ေၾကာက္​နဲ႔​ေနာ္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ရိွတယ္​"

"ဘယ္​သူ ဘယ္​သူလဲ ကြၽန္​​ေတာ္​က "