HIGH SCHOOL POPULAR

Chapter 6

Transferee.
    

There were piles of dead leaves and branches as we stood up in the parking space. As I looked up and took a deep breath, there I saw how pale crescent moon shone like a silver claw in the night sky.

My meditation stopped when I felt someone holding my hand. I looked at her, she keeps staring at me like she wants to say something and it feels so uncomfortable.

"Hey, Froi? You're still mad?" she asked. Silence greet me while staring her. Kaagad din naman akong umiwas nang magtama ang paningin namin.

I don't know. Am I still mad or I just kinda miss her, but I'm not that comfortable anymore like what we used to.

"Bro, hindi pa ba tayo uuwi? Kanina pa kayo nakatayo riyan at ilang sa isa't isa," Lorence groaned. Tiningnan ko siya nang masama pero nilakihan lang niya ko ng mata at tinaasan ng kilay.

"Let's go, it's getting late. Hatid na kita." Pagtingin ko sa kaniya ay napansin ko na parang nagulat siya sa sinabi ko. Hindi ko iyon pinansin at pinagbuksan siya ng pinto.

Naiilang na sumakay siya kaya nang makapasok sa loob ay isinarado ko na ang pinto at tumingin sa tatlo.

"Ang arte ninyo. Tara na nga!" sigaw ni Russell at pumasok na rin sa kotse nito.

"Bakla," kutya naman ni Tayler. Bago siya pumasok sa kotse nito ay binatukan ko siya.

Napakamot na lang siya sa ulo niya at tuluyan nang sumakay sa kotse. Habang ako ay huminga muna nang malalim bago pumasok sa loob. Nang maka-ikot sa kabila at maka-upo sa driver's seat ay sinimulan ko munang buksan ang makina upang uminit, kasabay niyon ay ang pag-init aa loob kaya nilakasan ko ang aircon.

Don't be pressure. She's just a past.

"Are you sure na ikaw na ang mag-hahatid sa 'kin? Pjwede naman akong sumabay—"

"No. Ako na ang maghahatid sa 'yo, because I'm sure that Tito will get mad if he finds out that we are together at hindi kita hinatid. Lo entiendes?" I cut her off.

Maybe, we were both uncomfortable with each other, but I know my responsibility as a man.

"But—"

"No but's. Just sit there, relax and do as I said," giit ko. Wala na s'yang magawa kundi ang tumango kaya binusinahan ko muna ang tatlo, senyales na aalis na kami. Kaya sinimulan ko nang paandarin ang kotse at umalis lugar na 'yon.

Buong byahe kami tahimik dalawa at nang makarating sa bahay nila ay hindi pa siya muna bumaba— na naging dahilan upang kumunot ang noo ko.

"Before you left, I just want to say sorry for what I did when we were in Madrid at that time," pag-wika niya. Doon ko siya tiningnan and again, I saw her teary-eyed and I can't control myself to wipe it. Nagulat siya sa ginawa ko kaya nginitian ko na lang ito.

"Hey, you're forgiven. It all happened in the past, so you don't have anything to worry about. Nakalimutan ko na 'yon," pagpapatahan ko sa kaniya. Tumingin lang ito at walang inilabas na kahit anong salita.

Nagpakurap-kurap ako nang muntik na palang mag-dampi ang labi namin kung hindi pa nagbukas ang ilaw ng bahay nila. Kaya agad akong lumayo sa kaniya at hindi na ito tiningnan pa.

"Sige na, bumaba ka na. See you tomorrow sa school. Sa CLIS mo itutuloy pag-aaral 'di ba?"

"Yeah, see you tomorrow and keep safe on the road!" Tumango lang ako rito nang makababa siya. Tiningnan ko muna ang pagpasok niya sa gate nila bago makaalis. Subalit nakita kong lumabas si tito kaya lumabas ako ng kotse.