Dert Ortağı ~texting~

Özel Bölüm-2

Lana Del Rey, Dark Paradise

****

"Tüm arkadaşlarım hayatıma devam etmem gerektiğini söylüyorlar

Ben okyanusta uzanıyor senin şarkını söylüyorum

Sen böyle söylüyordun

Sonsuza dek seni sevmek, yanlış olamaz

Burada olmasan bile, devam etmeyeceğim

İşte böyle oynadık

Yüzlerin hatıralarının hiçbir çaresi yok

Bir melodi gibi, aklımdan çıkmıyor

Ruhun beni avlıyor ve bana söylüyor

Her şeyin iyi olduğunu

Ama keşke ölmüş olsaydım

Gözlerimi her kapattığımda

Karanlık bir cennet gibi

Hiç kimse seninle kıyaslanamaz

Korkuyorum öteki tarafta beni bekliyor olmayacak olmandan"

****

Merhaba...

Tekrar geldim yanına, kendime söz vermiştim; tutamadım. Keşke sadece kendime ihanet etseydim...Ama kurumuş toprağın, boynu bükülmüş çiçeklerinin, dayanamadım.

Gençken birini sevdiğinde ve kaybettiğinde hatıralarında hep yer edineceğini bilirdim, inanmadım. Kısaydı ama güzeldi. Mutluydum, hayatlarımızın bir kesişim noktası vardı. Bilmiyorduk, belki de hayatlarımız bir daha ayrılmaz sanıyorduk. Bu yüzden yeteri kadar sevmiyorduk, yeteri kadar görmüyorduk ve yeteri kadar sarılmıyorduk. Vedalar acıydı, ruhun yarasıydı. Keşke ölmeseydin, keşke sadece veda etmek zorunda kalsaydım. Gelmeseydim yanına, sessizce iyileşmeye gitseydin. Geçer sandım ama sen hiç geçmedin. Nedeni neydi ki?

Bedenin soğudu, ruhun göçtü ama burada bıraktığın enkaz olduğu gibi duruyor. Mezarındaki canlı çiçekler şahit buna. Onları canlı tutmak istedim, sen elimden kayıp gittin ama beslediğin çiçekler gitmesin istedim. Hep geldim, hep de geleceğim. Bazen oturup seyredeceğim bazen de ninni söyleyeceğim.

Uyu, rahat uyu. Benim için de uyu...

Hayat gelip geçici ölenle ölünmez, derler. Sen ölmedin ki...Sanki her şey korkunç bir kabus gibi. İçime çektiğim hava bile bazen acı veriyor bana. Nefessiz kalışların geliyor aklıma. Senin için daha çok nefes almalıyım, farkındayım ama yapamıyorum. Bıraktığının etkisi geçmedi, hatalar yaptım. Hala da yapıyorum. Ama engel olamıyorum, sebebini bilmiyorum. Bencilim, sadece kendimi düşünüyorum. Etrafımdakileri hiç düşünemedim.

Altı sene geçti, artık doktorum. İnsanları hayata döndürüyorum, kendimi hala döndüremedim. Ameliyatlara girip çıkıyorum,  kalp ve damar cerrahı olacağım. Uzmanlı yapıyorum, ameliyatlara giriyorum. Neşeli gözüküyorum, bazen anlıyorlar içimden geçenleri. Bazen anlamıyorlar. Ne yaşarsam yaşayayım atlatmış gibi görünmek zorundayım, mecburum.