Dert Ortağı ~texting~

3.4

Bazen kendimi tanıyamıyordum, kendimi anlayamıyordum. Nasıl biri olduğumu bilmiyordum, ya çok dengem bozuktu ya da ben öyle zannediyordum. Çünkü Mete'ye yaklaşmak beni ışığa yaklaşan kelebekmiş gibi hissettiriyordu. Yanacağımı düşünüp korkuyordum fakat yine de ona kendi irademi gösterebilmek için cesur hareketler sergileyebiliyordum.

Evin içine girdiğimizde bizi geniş bir salon karşıladı, bahçeye bakan 3 kısmı da tamamen camdandı ve havuzu görebiliyordum. Az mobilya kullanıldığı için zaten aydınlık olan salon çok daha ferah gözükmüştü. Etrafa bakarak Mete'nin peşinden yürümeye devam ederken duvarlarda asılı olan tablolarda gözlerimi gezdiriyordum. Merdivenlere geldiğimizde gözlerim tavandaki büyük avizeye değdi. Çok modern gözüküyordu.

Üzerimden damlayan sular yerleri ıslatırken dudağımı ısırdım ve hızla yürüdüm. Mete nihayet merdivenleri çıktıktan sonra karşımıza çıkan ilk kapıyı aralayıp içeri girdiğinde kendimi odaya girmeye zorladım ve zorla bacaklarımı hareket ettirdim. Odaya girdiğimde gördüğüm ilk şey çok geniş ve toplu bir yatak oldu. Üzeri siyah bir örtü ile örtülmüştü. Gözlerimi yataktan çekip bu devasa odanın diğer tarafındaki koltuklara ve duvardaki küçük televizyona çevirdiğimde ağzım yavaşça açıldı. Burası oda değildi, burası resmen bir evdi! İki tane küçük koltuk karşı karşıya konulmuştu ve aralarında çok minik bir orta sehpa vardı. Ağzımı kapatıp rüzgar estiği için uçuşan perdeye baktım, balkon kapısı açıktı ve içeri ılık rüzgarı davet ediyordu. Bu nasıl bir odaydı böyle?!

Mete, ben odayı hayretler içerisinde incelerken bakışlarını bana çevirdiğinde dikkatim dağıldı ve bakışlarım ona sabitlendi. "Odamı beğendin herhalde." Kafamı yana yatırıp gözlerimi büyüttüm. "Buraya oda diyerek hakaret ediyorsun. Burası bir ev." Sözüm onu güldürdüğünde kulaklarım duyduğum harika gülüşle doldu, titredim. "Gel, sana kıyafet vereyim." diyip odanın içindeki iki kapıdan birini açıp içeri girdi. İçeri girdiğimde gördüğüm büyük bir dolap çenemin yerle buluşmasına sebep oldu. Benim bile giyinme odam yoktu!

Çok büyük bir oda değildi fakat kahverengi dolap odaya güzelce sığdırılmıştı. Odanın diğer ucundaki pufları gördüğümde gülümsedim, onların içine gömülmeye bayılıyordum!

Ben puflara bakarken Mete elime birkaç kıyafeti tutuşturdu. Bir tanesinin siyah ince ama uzun kollu bir tişört olduğunu gördüm, diğeri de belden ayarlanmalı siyah bir eşofmandı. Kıyafetlere bakarken aklıma düşen soruyla ısının yanaklarıma ulaştığını fark ettim. Bunu ona nasıl soracaktım?

"Koridora çıkıp yürümeye devam edince karşına çıkan ikinci oda annemlerinki, sağdaki komodinin orta çekmecesini açarsan aradığını bulursun." diyip hınzırca sırıtınca alevler saç diplerime kadar ulaştı. Her şeyi bu kadar hızlı anlaması sinirimi bozuyordu!

Yüzüne bile bakmadan hızlı adımlarla odasından çıktım ve koridorda ilerlerken gördüğüm ikinci odaya kendimi atıp kapıyı kapattım. Bastığım yerleri aleve verecek kadar ısınmış hissediyordum. Üstelik üstüm sırılsıklamdı!

Odayı incelemeden sağdaki komodinin orta çekmecesini açıp gördüğüm ilk iç çamaşırları elime geçirip kapıya koştum ve kapıyı kilitledim. Şu an annesinin iç çamaşırlarından almış olduğum gerçeği çok utanç vericiydi! Beni o lanet havuza neden çekmişti sanki? Kendine eğlence aradığı kesindi.

Üzerimi hemen odada değiştirdikten sonra iç çamaşırların bedenime tam olması bu kadar utançtan sonra bana ödül gibi gelmişti. Fakat aynısını eşofman için söyleyemezdim. Belden kendime göre ayarlamıştım fakat uzun gelen boyunu kısaltmak için kıvırmak zorunda kalmıştım. Çok garip görünüyordu.

Islak kıyafetlerimi elimde bohça gibi tutarak odadan çıktım ve Mete'nin odasına usulca girdim. Mete giysilerini değiştirmiş bir şekilde odasındaki koltuklardan birinde otururken elindeki kumandayla televizyondan bir şeyler ayarlamaya çalışıyordu. Odaya girdiğimi fark ettiğinde az önceki sırıtışı olmadan gayet ciddi bir şekilde beni baştan aşağıya süzdü. Gözleri eşofmanın katladığım kısmına gelince sırıtışı tekrar yüzündeki yerini buldu ve gözleri direkt gözlerime değdi.