1.1

41K 2.4K 204
                                    

"İhanetim doğru, hatamı hiçbir şeyin değiştirmeyeceğini biliyorum ama tek hata yapan ben değilim. Bu zamana kadar sadece beni kötü gör, babanı görme diye hiçbir şey anlatmadım ama artık hiçbir şey olmamış gibi davranamam."

Annem oturduğu bar sandalyesinde benim oturduğum tarafa doğru döndü ve daha önce onun yüzünde hiç görmediğim bir üzgünlükle konuştu. "Ben bunalıma girmiştim, sebebi ise babandı. Bana öyle bakma, bu bir sebep olamaz tabii ama bilmen gerek: Babanla yeni evlendiğimizde, biliyorsun biz tanıştıktan iki ay sonra evlendik, bunun sebebi akılalmaz hatamızdı fakat baban..."

"Tekrar merhaba hanımlar, burada ne yapıyorsunuz?"

Babam mutfağa hızlı bir giriş yaptığında annemin sözü yarıda kesilmişti. Başta ilgimi çekmeyen ve umursayacağımı düşünmediğim bu konu aniden ilgimi çekmişti. Babamın hatasını duymak istediğimden emin değildim ama duymazsam da asla gerçeklere erişemeyecektim. "Sen dinlenmeye gitmemiş miydin?" Babam sorduğum soruyla yapmacık bir üzüntüyle "Ne oldu, istenmiyor muyum?" dedi yanımıza yaklaşırken. Zorla gülümsedim. "Öyle şey olur mu?"

"Yurt dışından getirdiğim birkaç hediye var, onları vermeden dinlenme aşamasına geçmek istemedim."

Aklım annemin anlatacağı şeylerde kalsa da içimdeki minik merak kırıntılarıyla babamın getirdiklerine bakmaya gittim.

Getirdiklerinin büyük siyah bir çantada salonun ortasında gördüğümde içimdeki merak filizleri büyüdü. Bu kadar büyük çantada ne getirmiş olabilirdi? Babam siyah çantayı eline aldığında annem ve ben de büyük bir sessizlikle koltuğa oturduk.

Babamın siyah çantadan ilk çıkarttığı şeyi başta beyaz kablolar sandım. Sonra tamamını çıkardığında kabloların ucundaki minik ışıkları görüp bunun perdeye takılan led ışıklarından olduğunu görüp gözlerimi büyüttüm. Babam bunları sevdiğimi nereden bilebilirdi?

"Sen bunlardan istediğimi nereden biliyorsun?" dedim ışıkları elinden alırken. Babam sesli bir şekilde güldü. "Böyle ışıklara ilgin olduğunu yılbaşı kutlamalarından biliyorum. Bir dükkanın vitrininde görünce beğenirsin diye düşündüm. "

Işıkları çok seviyordum, birkaç kere alsam da hemen bozulmuşlardı

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Işıkları çok seviyordum, birkaç kere alsam da hemen bozulmuşlardı. Babamın aldığı ışıkları fotoğraflarla beraber duvara asmak istiyordum. Canım sıkıldığında o ışıkları açacaktım, onlar da benim anılarımı aydınlatacaktı.

"Teşekkür ederim."

Babama gülümseyerek baktığımda babam "Daha bitmedi." diyip çantadan siyah bir elbise çıkardı. Katlanmış elbiseyi açtığında bir kez daha şaşkınlığım yüzümden gözlenebilir hale geldi. Babamın elinde tuttuğu elbise çok güzeldi...

İp askıları vardı ve üst kısmı alt kısmından daha farklı bir kumaştan olduğundan daha pürüzlü bir görüntüye sahipti ve parıltılıydı. Alt kısmı ile üst kısmının birbirinden ayrıldığı kısmına kemer gibi gözüken ama elbiseyle birleşik bir kumaş dolanmıştı. Alt kısmı ise satene yakın bir kumaştı ve yere kadar uzanıyordu. Elbisenin önünde çok derin olmayan bir yırtmaç gördüğümde hülyalı gözlerimi elbiseden alıp onu tutan babama döndüm. Elbise zevkimi nasıl bu kadar iyi bilebilirdi?

Dert Ortağı ~texting~Where stories live. Discover now