چپتر چهل و چهارم.
نیازِ شدیدی بهش داشت...
توی اون سکوت و تاریکی، تنها راهِ چاره‌ا‌ش رو توی عادتِ ترک شده‌اش دید و با کبریت روشنش کرد.
پُکِ محکمی به سیگار زد و دودش رو از دهنش خارج کرد.
روی تختِ سردش دراز کشید و به سقف خیره شد.
صفحه موبایلش با پیام روشن شد:"عزیزم من و بکهی امشب برنمیگردیم، دخترمون خیلی از اینجا خوشش اومده. ببخشید که بابایی رو تنها میذاریما! می بوسمت هون، شیطنت نکن تا برگردم."
خیالش راحت شد که کمی بیشتر می‌تونه تنها باشه و بعد اشکی از گوشه‌ی چشمش چکید.
زیرِ لب کلمه ای رو زمزمه می‌کرد و اشک هاش شدت میگرفتند...
عکسِ بکهیون رو از کشوی کنارِ میز بیرون کشید و بهش خیره شد...
بکهیون به قولش عمل کرده بود و لحظاتِ زندگیِ سهون رو تصور کرده بود، کشیده بود و با پیک فرستاده بود.
درست بودنِ اکثرِ اون نقاشی‌ها، خبری که بهش رسیده بود و حس های مزخرفش، باعث شده بودن که به این حال بیوفته.
چشمهاش رو بست و به خاطراتش فکرکرد، تمامِ خاطراتی که به این نقطه هدایتش کرده بودند.
--------- --------------- ----
-"من اوه سهونم! سیزده سالمه و از اینکه توی این کلاسم خوشحالم..."با خجالت گفت و بعد از اجازه‌ی معلم، همراهِ باقی بچه ها از کلاس خارج شد.
صلاح این بود که سهون به مدرسه‌ی بهتری بره و برای همین میونِ سال، به اون مدرسه منتقل شده بود.
سوارِ دوچرخه ی آبیِ روشنش شد و زیرِ نورِ آفتاب، رکاب زد تا به خونه برسه.
"خونه"؛ واژه‌ی دوست داشتنی!
بخاطرِ چهره ی آسیایی ش، کمی بیشتر از بقیه بهش توجه میشد چون بینِ همه خاص بنظر میومد...چیزی که نمیخواست.
همیشه ترجیح میداد که توی سکوت و خفا باقی بمونه. در باقیِ شرایط مضطرب میشد.
با پیچیدنِ بوی شیرینی های تازه و کروسان توی بینی ش، از روی آرامش لبخندی زد و واردِ خونه شد.
پدرِ شیرینی پزش، شیرینی های تازه رو از فر درآورد و سهون رو ذوق زده کرد.
-" من اومدم پدر..."سهون اعلام کرد و به آشپزخونه رفت.
-" اول دستهات هون." پدرش تذکر داد و سهون فورا دستهاش رو شست.
حالا اجازه داشت پدرش رو بغل کنه!
-" مدرسه جدیدت چطور بود پسرم؟"
شیرینیِ خامه ای رو برداشت و گازی بهش زد:" از قبلی بهتره، ممنونم که به فکرمید."
-" زبانِ کره ایت رو ادامه میدی؟"
-" بله.."
-" میدونی دیگه، بابات خیلی تاکید داره که زبانِ کشورت رو بلد باشی."
YOU ARE READING
Lost my mind.
Fanfiction🕯️COMPLETED🕯️ روزهای با تو بودن، دیگه برای من قابل لمس نیست و انگار تمام اون روزها رویا بودن، تمام اون روزها خوابِ شیرینِ من در انتهای یک روزِ سرشار از نداشتنِ تو بودن و اون خوابِ شیرین مدت‌هاست که توسطِ شب به تجاوز رسیده و من بدن زخمی و خونی خاطر...
