"မြန်မြန်လေး .....အာ့"
မောဟိုက်နေဟန်အပြည့်နှင့်တောင်းဆိုလာတဲ့ကောင်ငယ်လေးမှာအောက်နှုတ်ခမ်းကိုဖိကိုက်လျက်သား။
ဈာန်လင်းထက်လည်းကောင်ငယ်လေးရဲ့ရင်ဖတ်ကအသီးလေးနှစ်လုံးအားလှမ်းကာကိုင်ရင်းအောက်ပိုင်းကိုစည်းချက်ကျကျလှုပ်ရှားနေသည်။
အ၀င်အထွက်မှန်မှန်ဖြင့်။
"ဟင့် ....အာ့ "
အသက်ရှူနှုန်းတို့ကမူမမှန်။
"ဖြေးဖြေးချင်းပဲအသက်ကိုရှူ အားလျှံ"
"ရှူချင်သလိုရှူမယ်"
"ဟမ် ...."
ဈာန်လင်းထက်လုပ်နေရင်းနှင့်ခေါင်းကုတ်မိသည်။
ဒီကလေးဆိုးက သူ့အပေါ်မှာတော့အတော်လေး ဂျီကျတတ်သည်။
သို့ပေမယ့်လည်း ထိုအဆိုးလေးကိုပင် သူတန်ဖိုးထားကာချစ်နေရခြင်းဖြစ်သည်။
"အထဲထိအရမ်းရောက်နေသလိုပဲ"
"ဒါတောင်ကိုယ်တဆုံးမသွင်းထားဘူး"
သူ့အရာအား အကုန်ထုတ်လိုက်ပြီး ချက်ချင်းပင်ကောင်ငယ်လေးအား မှောက်ယက်လေးဖြစ်နေအောင်ဖန်တီးယူလိုက်သည်။
အားလျှံမှာ အိပ်ရာခင်းကို အတင်းဆုပ်ထားလျက်။
အပေါ်ကနေတဖြည်းဖြည်းချင်းဖိကာသွင်းလိုက်တော့
"အင့် ..." ဟူသော အသံလေးနှင့်အတူ ဈာန်လင်းထက်ရဲ့ အရာ ဟာလည်း ခရီးတဆုံးဝင်သွားလေသည်။
ပူပူနွေးနွေးနှင့် ကျပ်စေးနေသည်။
အောက်ပိုင်းကို အသေအချာလှုပ်ရှားရင်း ကောင်ငယ်လေးရဲ့ ကျောပင်ဖွေးဖွေးကိုလည်း ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။
ထို့နောက်မှာတော့ တကိုယ်လုံးကို အားလျှံအပေါ်မှာ ဖိလိုက်ပြီး ခေါင်းလေးစောင်းကာ မှောက်ယက်လေးအိပ်နေသော ကလေးငယ် ရဲ့ပါးကိုလှမ်းကာ နမ်းလိုက်သည်။
ကောင်ငယ်လေးက ထိုအနမ်းတို့ကိုရုန်းကာ ဈာန်လင်းထက် နှုတ်ခမ်းအား အတင်းပူးကပ်ကာနမ်းရှာသည်။
အားလျှံရဲ့ လျှာဖျားနွေးနွေးလေးက ဈာန်လင်းထက် ခံတွင်းအတွင်း နွေးခနဲ၀င်ရောက်လာတော့ ဈာန်လင်းထက်လည်း ပြန်လည်ရစ်ပတ်ထွေးယှက်ကာ တုံ့ပြန်နမ်းလေသည်။
