အားလျှံရဲ့အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းလေးနှင့်မီးရောင်အောက်မှာလှချင်တိုင်းလှနေသည့်ခန္ဓာကိုယ်နွေးနွေးလေးအား ဈာန်လင်းထက်ချီမလိုက်သည်။
ထို့နောက်ကုတင်ပေါ်တွင်အကျအနနေရာချလိုက်ပြီးကောင်ငယ်လေးရဲ့ခါးအောက်သို့ခေါင်းအုံးကိုအဆင်ပြေလိုပြေငြားခုလိုက်လေသည်
ခေါင်းအုံးခုထားမှုကြောင့် အားလျှံရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းလေးမှာကော့ကာတက်လာသည်မို့ကျုံ့ချည်ဆန့်ချည်ဖြစ်နေသောပန်းပွင့်နီနီရဲရဲလေးသည်လည်းအတိုင်းသားအလှကြူးနေလေသည်။
အရည်တို့စိုရွှဲနေသည်မို့အနောက်ပေါက်လေးသည်မီးရောင်မှိန်ဖျဖျအောက်တွင်တလက်လက်နှင့်။
ထိုပန်းပွင့်နုနုလေးအား ဈာန်လင်းထက် က နှုတ်ခမ်းနှင့်ခပ်ဖွဖွနမ်းကာအကြင်အနာပိုနေပြန်သည်။
ထို့နောက်မှဈာန်လင်းထက်သည်သူ၏အရာကိုကောင်ငယ်လေးရဲ့အက်ကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်အထက်အောက်ဆုန်ချည်ဆန်ချည်ပွတ်ဆွဲကာ အပေါက်ငယ်လေးအားခလုတ်တိုက်လိုက် ကလိလိုက်နှင့်ထိုးဆွနေပြန်တော့သည်။
မသွင်းခင်ပင် ဈာန်လင်းထက် ရဲ့အမျိုးမျိုးထိုးဆွနှိုးဆော်မှုဒဏ်ကို အားလျှံခမျာ ခံနိုင်ရည်မရှိတော့ပေ။
"ကိုကို ....ဟင့် ထည့်တော့"
ဈာန်လင်းထက်ဟူသည် ကလိတဲ့ဘာသာရပ်ကို ဂုဏ်ထူးမှတ်ကျော်ထားသည့် ဘွဲ့လွန်ပညာတတ်တစ်ဦးပင်။
ကောင်ငယ်လေးရဲ့တောင်းဆိုမှုဆုံး၌သူ၏မှိုခေါင်းလေးအားခပ်ဖြည်းဖြည်းဖိကာသွင်းလိုက်တော့သည်။
"ကိုကို ဖြေးဖြေး ...."
မွေ့ယာခင်းတို့ကိုဆုပ်ကိုင်ကာညည်းညူလျက်။
"အာ .....မရှုံ့ထားနဲ့လေ အားလျှံ"
အားလျှံကတော့ ဈာန်လင်းထက်ရဲ့စကားကို အာရုံပင်ရဟန်မပေါ်။အောက်နှုတ်ခမ်းကိုသာအတင်းဖိကိုက်ရင်းညည်းရှာသည်။
နှစ်ယောက်သားရဲ့ကြိုးစားရုန်းကန်မှုအဆုံးမှာတော့ ဈာန်လင်းထက်ရဲ့မှိုခေါင်းလေးသည်အားလျှံရဲ့အတွင်းထဲရောက်သွားလေသည်။
