Seducing Samantha Del Rio - Completed

CHAPTER 75

"S-Sam..." Amelia's eyes watered nang makita ang sakit na lumarawan sa mga mata nito. Gusto niyang i-comfort ito pero alam niyang masama pa din ang loob nito sa kanya.

Sam was hurting. Kahit gusto niyang kausapin ito at pag paliwanagan alam niyang kailangan nito ng panahon para mag dalamhati. She doesn't want to cause Samantha unnecessary pain. Bibigyan niya muna ito ng panahon para mag luksa sa pagkawala ni Tandang Del Rio.

Naikuyom niya ang kamay niya. Her knuckles were turning white dahil sa pag kakakuyom niya but she didn't care. She can't express her anger and it's making her frustrated.

Nabalitaan niyang namatay sa heart attack and Dad ni Sam and whoever was planning to kill him had succeeded.

I'll take care of Sam. Mr. Del Rio. You don't have to worry. Napatiimbagang siya habang tinititigan ang lapida nito.

He was a good father to Sam. He tried to straighten his daugthers path and he was successful at that. Sana lang ay mas tumagal pa ang buhay nito. Kung hindi siguro ito naturukan ng kung anong gamot sa ospital nang araw na iyon. Sigurado siyang ito ang mag g-guide kay Sam noong natapos na ang nakababatang Del Rio sa mentorship nito.

It was all such a waste.

She felt an eyes on her kaya siya nag angay ng tingin. Nahuli niyang nakatitig sa kanya si Sam. Napansin niya din na silang dalawa na lang ni Sam ang naiwan. Umalis na ang bestfriend nito at ang kaibigan ni Mr. Del Rio.

Amelia swallowed the lump that formed in her throat. Nag init ang sulok ng mga mata niya. She missed Sam so much. Gusto niyang yakapin ito ng mahigpit. Pero natatakot siyang baka itulak lang siya nito. She knew that Sam is not yet ready to face her.

Her feet started to walk towards Sam's direction. Hindi niya na napigilan ang sarili na puntahan ito. Sam looked at her and was rooted on the spot. She didn't walk away. Nagbigay iyon ng lakas ng loob sa kanya para lumapit. Her heart was beating hard against her chest.

"Sam...."

Hindi ito kumibo at tinitigan lang siya. She can see the longing in those brown eyes and Amelia knew hers reflected the same too.

"Sam....I'm sorry. Napayuko siya nang sabihin iyon. "Hindi ako nag punta dito para tangkaing kausapin ka tungkol sa issue nating dalawa. I-I wanted to comfort you. So please can I hug you?"

Inangat niya ang ulo niya dahil ilang minuto itong hindi nagsalita. Sam's eyes are glassy. Tila ano mang oras ay iiyak ito. Parang dinaganan ng bato ang puso niya sa nakikitang sakit sa mga mata nito.

What comfort could she offer Sam?

Amelia bit her lip.

Hindi ito nagsasalita sa mga sinasabi niya. Does it mean that Sam wanted to be comforted?

"Sam...." She leaned in and opened her arms. She was hesitating at first but Sam didn't say any objections. Tuluyan niya nang ipinalibot ang buong braso sa katawan nito. Ramdam niya agad ang pag alog ng mga balikat nito. Sam put her head on her shoulders and cried. Ramdam niya ang pag kabasa ng damit niya.

Ilang minuto silang magkayakap lang. Gumaan gaan ang pakiramdam ni Amelia. Akala niya ay hindi niya ito ma-c-comfort man lang dahil sa galit nito sa kanya. But Sam is like a child. Madali lang itong amuhin pero alam niyang kailangan niyang patunayan ang sarili niya bago niya mahingi ang kapatawaran nito.

Kaya nga ilang araw niya itong binigyan lang ng bulaklak. Gusto niyang maramdaman nito ang pag suyo niya. Let Sam know that she was sincere. Alam niyang madami pa silang kailangang pag usapan but all of it could wait. Ang mahalaga sa ngayon ay ma-i-comfort niya ito.

Humigpit ang yakap niya dito. She doesn't want to let Sam go pero mukhang kailangan na dahil ang dilim na ng ulap. It would rain soon.

"T-Thank you." Sam avoided her gaze.

Amelia smiled. "I'm still happy that you didn't push me away. I wanted to comfort you the moment I knew what happened. So thank you Sam. Hindi natin kailangang pag usapan muna ang tungkol sa problema natin. Just take the time you need to grieve. Andito lang ako kung handa ka nang makinig sa mga paliwanag ko."

Sam searched her eyes and Amelia don't want to look away. Gusto niyang malaman nitong sincere siya sa mga sinasabi niya. Sana ay maiparating iyon ng mga mata niya.

Kinagat nito ng mariin ang pang ibaba nitong labi at muling tumulo ang luha sa mga mata nito. "T-Thank you, Amelia. I'll talk to you. I promise."

Ginagap nito ang kamay niya at pinisil iyon. Amelia squeezed back. Tinitigan niya ang mata nito. Then she let go of Sam's hands. Tumalikod na siya dito. At nagsimulang naglakad palayo. She looked back and Sam was looking intently at her father's grave.

Amelia sighed. She knew that Sam still need a lot of time. For the meantime ay aasikasuhin niya muna ang problema niya kay Christian.

He was pestering her this past few days. Hindi talaga nito matanggap na hindi niya na ito mahal. He didn't sign the divorce paper when she left. Wala talaga itong balak na pirmahan iyon. Kahit sa kumpanya ay nagtangka itong kausapin siya but he was banned from the company's premises. Mahigpit niya iyong ibinilin sa mga gwardiya dahil natatakot siya sa pwede nitong gawin sa kadesperaduhan nito.

Akala niya nga ay hindi siya nito hahayaang makaalis sa bahay nila noong nakaraan. But she was thankful at hindi iyon nangyari. Maybe because he wasn't drunk.

Napahinto lang siya sa pag mumuni muni when her phone rings. She took it out of her bag at tiningnan kung sino ang tumatawag. She already blocked Christian's number dahil panay ang tawag nito sa kanya.

She exhaled the breath she held when it wasn't an unknown number. It was Atty. Hitch Arguelles.

Kinukulit din kasi siya ni Christian gamit ang ibang cellphone numbers. Kaya madalas ay hindi niya na sinasagot ang mga hindi naka-register sa number niya.

She slid the answer button at inilagay iyon sa tenga niya. "Hello Attorney?"

"Hello, Mrs Montenegro. I have already filed a restraining order against your husband. We could use that in court kung mag tatangka siyang lumapit sayo."

"Thank you Attorney. You really impressed me." Napangiti siya. Hindi siya nagkamali nang pinili bilang family attorney niya.

She knew that Attorney Arguelles is capable dahil naipanalo nito ang kaso ni Carmela Cruz sa involvement ng huli sa isang murder accusation case. She knew she was in good hands.

"Walang anuman Mrs Montenegro. I have to go. Meron lang akong aasikasuhin."

She ended the call. Napangiti siya. Everything would fall into place soon. Hinaplos niya ang tiyan niya. And she felt a kick in her stomach.

Are you happy, baby?

Mukhang natutuwa din ang anak niya. Sana nga ay maging maayos ang lahat. Piping usal ni Amelia. She was worried that a storm was brewing in the distance. Tumingala siya at nagsimula nang pumatak ang malalaking butil ng ulan.

Amelia walked towards her car and went inside. Muli niyang sinilip si Sam. Mabuti na lang at andun na din ang mag amang De Dios. They put an umbrella on Sam's head.

Mabuti na lang talaga at may mabuting kaibigan ang matandang Del Rio. And Sam also had Charity De Dios. They helped Samantha get through everything.

She quickly made a new message on her phone.

'Sam. Mag iingat ka pauwi. I love you.'

She sent her text message and maneuvered the car out of the parking. Habang hindi pa sila nag uusap ulit ni Sam ay aasikasuhin niya na ang pag bubuntis niya at ang tuluyang pakikipag hiwalay kay Christian.