အသက်တမျှ အသက္တမွ်

အသက်တမျှ အပိုင်း ၆

မင်းမဟာ အိပ်ရာကနိုးလာတော့ ​
ဘေးကစိုက်ကြည့်နေသလိုခံစားရတာမို့
အခန်းထဲကိုဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ဘေးမှာထိုင်ကာ
တဖက်ကလေးတစ်ထည်ကိုကိုင်ထား​ပြီး
အလှပဆုံးပြုံးပြနေတဲ့ ချစ်ရသူ...

မင်းမဟာ / သော်က ဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ

နေသော်က / အကိုလေး ကုမ္ပဏီသွားဖို့ 
ကူပြင်ပေး​မလို့လေ...ဟီးး

မင်းမဟာ / * ကြည့်ရတာ ဇာတ်လမ်း စပြီထင်ပါတယ် *

နေသော်က / * အကိုလေးရဲ့အချစ်တွေကို အသုံးချသလိုဖြစ်သွားရင် တောင်းပန်ပါတယ် ဒါမဲ့ သော်က တသက်လုံးဒီလိုမနေနိုင်ဘူး
တစ်ခါလောက်တော့ အတ္တကြီးစွာ သစ္စာဖောက်ပါရစေ... *

မင်းမဟာ / ကောင်းပါပြီဗျာ အဲ့လိုဆို
မောင်အရင်ရေချိုးလိုက်ဦးမယ် ဟုတ်ပြီလား

နေသော်က / ဟုတ်မောင် အဲ့ အကိုလေး...
သော်က အဝတ်အစားထုတ်ထားပေးမယ်နော်

မင်းမဟာ / မောင် လို့ပဲခေါ်ပါလား..... * သော်ကပါးစပ်ကနေမောင် လို့ခေါ်လိုက်တာက အတုအယောင်မှန်းသိပါတယ်
ဒါမဲ့ မင်းဖြစ်နေလို့ အတုအယောင်ဆိုရင်တောင် ချိုမြိန်တယ် *

နေသော်က / ဟုတ်ကဲ့ မောင်...

ပြီးနောက်ရှက်ပြုံးလေးဖြင့် အဝတ်သွားထုတ်နေလေသည်။

မင်းမဟာ ပျော်ပါတယ် ဒါမဲ့အပြည့်အဝတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့
ဒါဟာအတုအယောင်ဆိုရင်တောင်...
မင်းပေးတာမို့ ...
မောင် ခုံမင်မိပါတယ် အချစ်ရယ်...

မင်းမဟာလဲ ရေချိုးခန်းထဲသွားကာ ရေပန်းကိုဖွင့်ချပြစ်လိုက်ပြီး
အံကြိတ်ကာ ငိုနေလေသည် ။ ဒါဟာ ပျော်လို့ငိုနေမိတာလား...
ဝမ်းနည်းလို့ ငိုနေမိတာလား...သူကိုယ်တိုင်ပင် မသိပါ
သူ့အကြားချင်ဆုံး စကားလုံးလေးက အခုတော့ ကြားချေပြီ...
သို့ပေမဲ့ အလုံးစုံသော ပျော်ရွှင်မှုကတော့...
ဗလာကျင်းနေလျက်ပင်...

နာကျင်တာပေါ့အချစ်ရယ် နာကျင်တာပေါ့
ဒါမဲ့ အံကြိတ်ပြီးငိုတာက အသံမထွက်ဘူးလေ...

မင်းမဟာလဲ ထုံးစံအတိုင်း အစဥ်အလာမပျက် သော်ကထုတ်ပေးတဲ့အဝတ်အစားကိုဝတ်တယ် ကြီးမြပြင်ပေးတဲ့ မနက်စာကို သော်ကနဲ့အတူစားတယ် ပြီး​ေတာ့ကုမ္ပဏီသွားတယ် ...