အသက်တမျှ အသက္တမွ်

အသက်တမျှ အပိုင်း ၃၅

ချိတ်ပေးထားတဲ့ ဆေးပုလင်းကုန်တော့ ခဏမျှ အနားယူပြီး
မင်းမဟာတို့ အားလုံးအိမ်ပြန်လာကြသည်။
အိမ်ပြန်လမ်းတစ်လျောက်ကတော့ တိတ်ဆိတ်လို့နေဆဲပင်...

အိမ်ပြန်ရောက်လို့ နေသော်က ကိုကြည့်လိုက်တော့
အိပ်ပျော်နေပြီမို့ အားနည်းနေတဲ့ ကလေးငယ်ကို
မနိုးချင်တာကြောင့်
မင်းမဟာ ကိုယ်တိုင်ပွေ့ချီပြီး အခန်းထဲ လိုက်ပို့စဥ်
အိမ်မက်ဆိုးများကြောင့် လန့်နိုးလာတဲ့ ကလေးငယ်က
အတင်းဖတ်တွယ်ထားပြီး ချစ်စကားပါဆိုလာသည်မို့
မင်းမဟာတစ်ယောက် အယောင်​ေယာင်အမှားမှားပင်...

နေသော်က / ချစ်တယ်...

မင်းမဟာလဲ ဖက်တွယ်ထားရာမှ ခွာလိုက်ပြီး

မင်းမဟာ / အရင်ဆုံး အနားယူလိုက်ပါဦး...

ထို့နောက် အခန်းထဲက ထွက်သွားဖို့ပြင်နေတဲ့ မင်းမဟာကိုအနောက်မှ သိုင်းဖတ်ထားလိုက်ပြန်သည်။

နေသော်က / ငါတို့ပြန်အဆင်ပြေဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလား ဟင်

မင်းမဟာ / ငါမင်းအပေါ် သံသယတွေ ရှိနေတုန်းပဲ...

မင်းမဟာကို ဖတ်ထားတဲ့ နေသော်ကရဲ့ လက်တွေ အားလျော့သွားလေသည်။

မင်းမဟာ / ငါ...အချိန်တစ်ခုတော့ လိုလိမ့်မယ်...

မင်းမဟာကို ဖတ်တွယ်ထားတဲ့ လက်တစ်စုံ မရှိတော့ချေ...
မင်းမဟာ နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့...

နေသော်က / ဒါပေါ့ မောင်အတွက် ငါက
ယုံကြည်ချင်စရာမှမကောင်းတာ
ငါနားလည်ပါတယ်မောင် မင်းအတွက် အချိန် လိုအပ်မှာပေါ့
ကြိုက်သလောက် အချိန်ယူပါ
ငါဘက်က မင်းပြန်ယုံကြည်လာမဲ့အချိန်စောင့်မှာမို့
ပြီး​တော့ မင်းယုံအောင်လဲ သက်သေပြမှာမို့...

မင်းမဟာ / အဲ့အချိန်ထိ ကောင်းကောင်းရှိနေပေးပါ

ထို့နောက် မင်းမဟာ ထိုအခန်းထဲမှာ ထွက်လာခဲ့သည်။

အခန်းပြင်ရောက်တော့ အက်စ်ဆမ်းနဲ့ ဆုံ၏။

မင်းမဟာ / အက်စ်...

အက်စ်ဆမ်း / မဟာ...

မင်းမဟာ / မင်းအရင်ပြောပါ